آ هاک په سر بوتنت و گرێوان و مۆتک آرانا کوکّار کنگا اَتنت: ”اَپسۆز، اَپسۆز، او مزنێن شهر! هما که دریایا بۆجیگِش هستاَت، چه تئیی مال و مِلکتا هستۆمند بوتگاَنت، بله یکّ ساهتێئے تها تباه کنگ بوتئے.“
همینچک که وتا شان و شئوکتی داتگ و ائیش و نۆشئے تها زِندی گْوازێنتگ، نون همینچک اَزابی بدئیێت، چێا که وتی دلا گوَشتگی: ’من مَلکهے آن و تَهتئے سرا نِشتگان، جنۆزامے نهآن و هچبر پُرسَ نگندان.‘