9 په اِشیئے سرپد بئیگا داناێن سَرے لۆٹیت. هپتێن سر، هپت کۆه اَنت که آیانی سرا جنێن نِشتگ. هپت بادشاه اَنت هم،
بله تئو، او دانیال، اے هبران رازے بدار و کتابا تان هلاسیئے وهدئے آیگا مُهر بِجَن. بازێنے اِدا و اۆدا رئوت و زانَگ چه گێشا گێشترَ بیت.“
آیانی پَسّئوا گوَشتی: ”هُدایا اے زانت شمارا داتگ که آسمانی بادشاهیئے رازان سرپد ببێت، بله آ دگه مردمانا نداتگی.
وهدے شما آ ’پلیت و بێران کنۆکێن بَژّناکا‘ گندێت، هما که دانیال نبیا آییئے بارئوا هبر کرتگ که آ پاکێن جاگها اۆشتاتگ،“ وانۆک بزانت و شَرّ سرپد ببیت،
گڑا من دیست که چه دریایا رسترے چست بئیگا اَت. ده کانٹ و هپت سَرَگی پِر اَت. کانٹانی سرا ده تاج اَتنت و آییئے هر سرگئے سرا کُپری نام پِر اَت.
اِدا هِکمت پکار اِنت. بِلّ هما کَس رسترئے نمبرا هسابَ کنت که زانتی هست، چێا که اے نمبر بنیآدمئیگ اِنت. و اِشیئے نمبر شش سَد و شست و شش اِنت.
و هما جنێن که تئو دیست، مزنێن شهر اِنت که زمینئے سرئے بادشاهانی سرا هُکمرانیَ کنت.“
پدا پرێشتگا منا روهئے تها گیابانێا برت و من جنێنے دیست که اَنچێن رُژنا سُهرێن رسترێئے سرا نِشتگاَت که کُپری نامان پۆشتگاَت و هپت سَرَگ و ده کانٹی پِر اَت.
پرێشتگا گۆن من گوَشت: ”تئو پرچا هئیران ائے؟ من ترا اے جنێن و هما هپت سَرَگ و ده کانٹی رسترئے رازا گوَشان که جنێن آییا سوار اِنت.