3 پدا پرێشتگا منا روهئے تها گیابانێا برت و من جنێنے دیست که اَنچێن رُژنا سُهرێن رسترێئے سرا نِشتگاَت که کُپری نامان پۆشتگاَت و هپت سَرَگ و ده کانٹی پِر اَت.
پدا بادشاه وتی دلئے تبا کارَ کنت و وتا چه سجّهێن هُدایان بُرزتر و پُرمڑاهترَ گِندیت و هُدایانی هُدائے هِلاپا اَنچێن هبرَ کنت که مردم هئیرانَ بنت. تان هما وهدا کامیابَ مانیت که گَزبئے وهد سَرجم نبوتگ. هما چیزّ که بئیگی اَنت، اَلّمَ بنت.
من آییئے سرئے دهێن کانٹانی مانا هم زانگ لۆٹت و اے دگه کانٹئے مانا هم که رندا رُست و آییئے دێما چه آیان سئے کانٹ کپت، بزان هما که چمّ و دپی پِر اَت و بَٹاک جنَگا اَت و گِندگا چه اے دگران مَستر اَت.
من اِشیئے کانٹانی بارئوا جێڑگا اَتان، دیستُن اِشانی نیاما دگه کَسانێن کانٹے در آتک و چه جانوَرئے ائولی کانٹان سئے کانٹ اِشیئے دێما چه بُنا گْوجگ بوت. من دیست که اے کانٹا مردمی چمّئے پئیمێن چمّ پِر اَت و دپے پِر اَتی که بٹاک جنَگا اَت.
آ هُدائے هلاپا اۆشتیت و وتا چه هما سجّهێن چیزّان بالاتِرَ کنت که هُدائے نامِش پِر اِنت یا پَرستش کنگَ بنت. گُڈسرا وت هُدائے پرستشگاها نندیت و جارَ جنت که هُدا من آن.
جنێنا جَمو و رُژنا سُهرێن گُد گوَرا اَت. گۆن تلاه و گرانبهاێن سِنگ و مُرواردا سمبهتگاَت. تلاهێن پیالهے دستا اَتی که چه بَژّناکێن چیزّ و آییئے زِنهکاریانی پَلیتیان پُرّ اَت.
تلاه، نُگره، گرانبهاێن سِنگ و مُروارد، لیلُمێن گُد، جَمو و هریر و رُژنا سُهرێن گُد و هر پئیمێن وَشبۆێن دار، هر پئیمێن آجێن چیزّ، چه گرانبهاێن دار، بْرنج، آسِن و سِنگمَرمَرا جۆڑ کرتگێن چیزّ،
گوَشنت: ”اَپسۆز، اَپسۆز، او مزنێن شهر! چێا که لیلُمێن گُد، جَمو و رُژنا سُهرێن پۆشاک گوَرا دئیگ بوتئے و گۆن تلاه و گرانبهاێن سِنگ و مُرواردا سمبهێنگ بوتئے،