8 پرستشگاه چه دوتّا پُرّ بوت که چه هُدائے شئوکت و آییئے زۆرا آتک و کَسّا تان هما وهدا پرستشگاهئے تها شتَ نکرت که هپتێن پرێشتگانی هپتێن اَزاب سَرجم نبوتنت.
هُداوندئے تئوار آپُسێن آسکانَ گێجێنیت و جنگلا بے لمب و تاکَ کنت. آییئے پرستشگاها سجّهێن گوانکَ جننت: ”شئوکت و شان!“
سینائے کۆه دوتّێا مان پۆشتگاَت، چێا که هُداوند آسێئے تها کۆهئے سرا اێر آتکگاَت و اے آسئے دوتّ چۆ کورَهئے دوتّا چِست اَتنت و سَرجمێن کۆه سکّ لرزگا اَت.
پُکّئو! هُدائے گنج و هکمت و زانتئے جُهلانکی چینچُک باز اِنت. آییئے شئور و سَلاه چه زانگ و در گێجگا دور اَنت و راهی چه شۆهازا ڈنّ!
اِشانی سزا اِشَ بیت که اَبدی تَباهیے اِشانی چَکّا کپیت و هما رۆچا چه هُداوندئے بارگاها و چه آییئے زۆرئے شان و شئوکتا زِبهرَ بنت
رندا من آسمانا دگه هئیران کنۆک و بلاهێن نشانیے دیست، هپت پرێشتگ که هپتێن گُڈسری اَزابِش گۆن اَتنت، گُڈسری، پمێشکا که گۆن اِشان هُدائے گَزب سَرجمَ بیت.
گۆن هُدائے شان و شئوکتا دْرپشگا اَت. اِشیئے دْرپشناکی چۆ گرانبهاێن سِنگ، اکیکئے ڈئولا ساپ اَت.