اِلهام 14:7 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁷ گۆن بُرزێن تئوارێا گوَشتی: ”هُدائے بیمّا دلا بدارێت و آییا شان و شئوکت بدئیێت چێا که آییئے دادرسیئے ساهت آتکگ و رَستگ. هماییا پرستش بکنێت که آسمان و زمین، دریا و آپی چَمّگی جۆڑ کرتگ‌اَنت.“

اِلهام 14:7 Cross References

پێدایش 22:12

پرێشتگا گوَشت: ”وتی دستا بدار و چُکّا هچّ مکن. نون منَ زانان که تئو هُداتُرسے ائے، چێا که تئو چَکّ و پَد نبوتئے و وتی بَچّ، وتی یکّێن چُکّ هم منا دات.“

زَبور 115:15

هُداوند شمارا برکت دئیات، زمین و آسمانئے اَڈّ کنۆک.

زَبور 124:8

هُداوندئے نام مئے مدَت اِنت، آسمان و زمینئے جۆڑ کنۆکئے نام.

زَبور 33:6

گۆن هُداوندئے گال و هبرا آسمان اڈّ بوتگ‌اَنت و آیانی سجّهێن لشکر، گۆن آییئے دپئے دَما.

زَبور 36:1

گناه، بدکارا مان آییئے دلئے جُهلانکیا گوانکَ جنت، آییئے چمّان هُداتُرسی نێست.

زَبور 89:7

هُدائے تُرس آسمانی هستیانی نیاما سکّ مزن اِنت، آ چه وتی چَپّ و چاگردئے سجّهێنان باکَمالتِر اِنت.

زَبور 95:5

دریا هُداوندئیگ اِنت که وت اَڈّی کرتگ، هُشکێن زمین هم هماییئے دستان جۆڑ کرتگ.

دَرگوَز 20:11

چێا که هُداوندا شَش رۆچا آسمان، زمین، دریا و هرچے که اِشانی تها هست، اَڈّ کرتنت و هپتمی رۆچا آرامی کرت، پمێشکا هُداوندا شَبَّتئے رۆچ برکت داتگ و گِچێنی و پاکێن رۆچے جۆڑ کرتگ.

دانیال 8:19

گوَشتی: ”بچار، من ترا سرپدَ کنان که گَزبئے گُڈّی وهدا چے بیت. هرچے که تئو دیستگ هلاسیئے گیشّێنتگێن وهدئے بارئوا اِنت.

مَتّا 25:13

پمێشکا هۆش و سار ببێت چێا که شما آ رۆچ و ساهتا هچَّ نزانێت.

لوکا 17:18

اے یکّێن درکئوما اَبێد، چه آیان دگه یکّے په هُدائے سِپَت و سَنایا نئیاتک؟“

کاسِدانی کار 14:15

گوَشتِش: ”او مردمان! شما چے کنگا اێت؟ ما شمئے ڈئولێن بنی‌آدم اێن و بَسّ. آتکگێن شمارا اے مِستاگا بدئیێن که اے هراب و ناهودگێن کاران یله بکنێت و بَرهَکّ و نمیرانێن هُدائے کِشکا بگرێت. آییا آسمان، زمین، دریا و هرچے که آیانی تها هست‌اِنت، اَڈّ کرتگ‌اَنت.

پِتْرُسئے ائولی کاگد 4:7

دنیا زوتّ هلاس بئیگی اِنت، پمێشکا گۆن شِهم و رَهداریا وتا گران و سنگین بدارێت تان دْوا کرت بکنێت.

اِلهام 11:13

هما دمانا بلاهێن زمین‌چَنڈے آتک و شهرئے دَه‌یَکّ تباه بوت. زمین‌چَنڈا هپت هزار مردم مُرت. پَشت کپتگێنان سکّ باز تُرست و بُرزێن اَرشئے هُدااِش شان و شئوکت دات.

اِلهام 11:18

کئوم زَهر گپتگ‌اَنت و تئیی گَزب آتکگ. مُردگانی دادرسیئے وهد رَستگ. تئیی هِزمتکارێن پئیگمبران، تئیی پَلگارتگێنان و هرکَسا که تئیی نامئے تُرس هست، کَسان و مزن، آیانی مُزّ دئیگئے وهد آتکگ و همایانی برباد کنگئے وهد که زمینا برباد کنگا اَنت.“

اِلهام 15:4

کئے اِنت که چه تئو نتُرسیت، او هُداوند! کئے اِنت که تئیی ناما شئوکتَ ندنت؟ چێا که تهنا تئو پاک ائے. سجّهێن کئومَ کاینت و تئیی بارگاها ترا پرستشَ کننت، چێا که تئیی آدلێن کار زاهر بوتگ‌اَنت.“

اِلهام 16:9

مردم چه اے سکّێن گرمیا سُتکنت، بله تئوبه کنگ و هُدایا شان و شئوکت دئیگئے بدلا، هما هُدائے نامئے هلاپا کُپرِش کرت که اے اَزابانی سرا اِهتیاری هست‌اَت.

اِلهام 18:10

آییئے اَزابا که گِندنت، تُرسنت، دورَ اۆشتنت و گوَشنت: ”اَپسۆز، اَپسۆز، او مزنێن شهر! او بابِل، او مُهکمێن شهر! چێا که یکّ ساهتێئے تها تئیی دادرسیئے وهد رَسِت.“

اِلهام 18:17

بله چُشێن بلاهێن مال و مِلکت یکّ ساهتێئے تها تباه کنگ بوت.“ سجّهێن ناهُدا، جانشۆ و هما مردم که دریایا سپرَ کننت یا کارَ کننت دور اۆشتاتگ‌اَتنت.

اِلهام 18:19

آ هاک په سر بوتنت و گرێوان و مۆتک آرانا کوکّار کنگا اَتنت: ”اَپسۆز، اَپسۆز، او مزنێن شهر! هما که دریایا بۆجیگِش هست‌اَت، چه تئیی مال و مِلکتا هستۆمند بوتگ‌اَنت، بله یکّ ساهتێئے تها تباه کنگ بوتئے.“

اِلهام 19:5

گڑا چه تَهتا تئوارے آتک، گوَشتی: ”مئے هُدائے تئوسیپا بکنێت، او آییئے سجّهێن هِزمتکاران، او سجّهێن هُداتُرسان، کَسان و مزن!“

اِلهام 4:11

”مئے هُداوند و مئے هُدا! تئو شان و شئوکت، اِزّت و زۆرَ کرزئے، چێا که تئو سجّهێن چیزّ اَڈّ کرتگ‌اَنت و سجّهێن چیزّ چه تئیی واهگا جۆڑ بوتگ و هست‌اَنت.“

اِلهام 4:9

هر وهدا که سَهدار تَهتئے سرا نِشتگێنا، اَبد تان اَبد زندگێنا شان و شئوکت و شرپَ دئینت و آییئے شُگرا گرنت،

اِلهام 8:10

سئیمی پرێشتگا وتی کَرنا جت، بلاهێن اِستارے که مَشَلێئے ڈئولا رۆک اَت، چه آسمانا کئور و چَمّگانی سئےیکّئے سرا کپت.