14 من چارت تَه اسپێتێن جمبرے و جمبرئے سربرا پوره انسانئے چُکّئے ڈئولێنے نِشتگ. آییئے سرا تلاهێن تاجے و دستا تێزێن داسے.
چیا که گۆن بازێن برکتانی دئیگا په آییئے وشّآتکا در آتکگئے و تاجے چه اَسیلێن تلاها سرا داتِت.
جمبر و تهاری آییئے چَپّ و چاگردا اَنت، اَدل و اِنساپ، آییئے تهتئے بُنهِشت و بُنیاد اَنت.
من شپئے اِلهامان چارگا اَتان، ته دیستُن، گۆن آسمانی جمبران انسانی چُکّێئے ڈئولێنے آیگا اَت و هماییئے نێمگا پێداک اَت که چه زمانگان هستاِنت و آییئے دێما آرگ و پێش کنگ بوت.
تان رُنگئے وهدا بِلّی هۆریگا رُدنت، رُنَگئے وهدا گۆن رۆنکارانَ گوَشان: ”پێسرا زَهریچکان یکراه و په سۆچگا گْرامبَند بکنێت، رَندا گندمان منی اَمبارا بِلّێت.“‘“
همے وهدا که اَنگت آ هبرا اَت، دْرپشۆکێن جمبرێا آیانی سرا ساهگ کرت و چه جمبرا تئوارے آتک و گوَشتی: ”اے منی دۆستێن بَچّ اِنت، چه اِشیا من باز وشّ و رَزا آن، اِشیئے هبران گۆش بدارێت.“
وهدے کِشارئے بَرَ رَسیت، دِهکان داسا سۆهانَ کنت، چێا که رۆن و مۆشئے وهد آتکگ.“
آ وهدا، مردم انسانئے چُکّا گندنت، که گۆن مزنێن واک و توان و شان و شئوکتے چه جمبرێئے نیاما کئیت و پَدّرَ بیت.
چِراگدانانی نیاما انسانی چُکّێئے ڈئولێنے دیستُن، دْراجێن پَشکے گوَرا اَتی که تان پادان اَت و سێنَگا تلاهێن پَٹّیے بستگاَتی.
بچار، آ گۆن جمبران پێداک اِنت و هَمُک چمّ آییا گندیت، هما هم که آییئے جانِش ٹُنگ ٹُنگ کرتگ و زمینئے سجّهێن کئوم هماییئے سئوَبا پُرسیگَ بنت. هئو، اَنچُش بات. آمین.
نون من دگه پُرواکێن پرێشتگے دیست که چه آسمانا اێر آیگا اَت. جمبری پۆشاکی گوَرا اَت، سرا سَنجے اێر اَتی، چِهرگی رۆچئے ڈئولا اَت و پادی آسی مِنُکئے پئیما اَتنت.
گوَشتِش: ”پُرواکێن هُداوندێن هُدا! ما تئیی شُگرا گرێن، هما که هستاِنت و هست بوتگ، چێا که تئو وتی مزنێن زۆر و واک دستا گپتگ و هُکمرانی بِندات کرتگ.
آییئے چمّ چۆ رۆکێن آسا اَتنت و بازێن تاجے سرا اَتی. آییئے سرگئے سرا نامے نبشته اَت که آییئے جندا اَبێد، دگه کَسّا اے نام نزانت.
رندا من بلاهێن اسپێتێن تَهتے دیست و هما هم که تَهتئے سرا نِشتگاَت. زمین و آسمان چه آییئے دێما تتکنت و په زمین و آسمانا هچّ جاگهے پَشت نکپت.
من چارت تَه اسپێتێن اسپے و اسپسوارا تیرکمانے گۆن. آییا تاجے دئیگ بوت، سۆبێن اَت و په گێشتر سۆبێن و کامیاب بئیگا دێما رئوان اَت.