اِلهام 13:12 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹² اِشیا ائولی رسترئے سجّهێن اِهتیار گۆن اَت و چه هماییئے نێمگا کار کنگا اَت. زمین و زمینئے سرا نِشتگێن مردمی پرماتنت که ائولی رسترئے پرستشا بکننت، هماییئے که کُشۆکێن ٹَپّی دْراه بوتگ‌اَت.

اِلهام 13:12 Cross References

په تِسالونیکیان پولُسئے دومی کاگد 2:4

آ هُدائے هلاپا اۆشتیت و وتا چه هما سجّهێن چیزّان بالاتِرَ کنت که هُدائے نامِش پِر اِنت یا پَرستش کنگَ بنت. گُڈسرا وت هُدائے پرستشگاها نندیت و جارَ جنت که هُدا من آن.

اِلهام 13:2

همے رستر که من دیست، پُلنگێئے ڈئولا اَت. پادی پوره مَمّی پادانی پئیما اَتنت و دپی شێری دپێئے پئیما. اژدیایا وتی زۆر، وتی تَهت و وتی بلاهێن اِهتیار اِشیارا داتنت.

اِلهام 13:8

زمینئے سرا نِشتگێن سجّهێن مردم رسترا پرستشَ کننت، آ سجّهێن که آیانی نام دنیائے اَڈّ بئیگا پێسر ”زِندئے کتابئے“ تها، گوَرانڈئے کتابا نبشته کنگ نبوتگ‌اَتنت، هما گوَرانڈ که هلار کنگ بوتگ‌اَت.

اِلهام 14:11

آیانی اَزابئے دوتّ اَبد تان اَبد چستَ بنت. هما که رستر و آییئے بُتا پرستشَ کننت یا رسترئے نامئے نشانا زورنت، آیان رۆچ و شپ هچّ آرامَ نبیت.

اِلهام 14:9

رندا دگه پرێشتگے، سئیمی پرێشتگ آتک. گۆن بُرزێن تئوارێا گوَشتی: ”اگن کَسے رستر و آییئے بُتا پرستش بکنت و پێشانیگا یا دستا آییئے نشانا بزوریت،

اِلهام 16:2

گڑا ائولی شت و وتی دَرپی زمینئے سرا رێتک. هما مردمان هراب و دردناکێن رێش در آتک که رسترئے نشانِش پِر اَت و آییئے بُتا پرستش کنگا اَتنت.

اِلهام 17:8

آ رستر که تئو دیست، یکّ وهدێا هست‌اَت، نون نێست‌اِنت بله چه جُهلێن تَهتَرونا در آیگی اِنت و بربادیئے نێمگا رئوت. زمینا نِشتگێن هما مردم که چه جهانئے جۆڑ بئیگئے وهدا آیانی نام ’زِندئے کتابا‘ نبشته نه‌اِنت، اے رسترا که گِندنت هئیرانَ بنت، چێا که اے رستر یکّ وهدے هست‌اَت و نون نێست‌اِنت بله پدا آیگی اِنت.

اِلهام 19:20

و رستر، هما درۆگێن پئیگمبرئے همراهیا گرگ بوت که رسترئے دێما مۆجزهی پێش داشتگ‌اَت. گۆن اے مۆجزهان، آییا هما رَد داتگ‌اَتنت که رسترئے نشانِش زرتگ‌اَت و آییئے بُتِش سُجده کرتگ‌اَت. دوێن، زندگا هما گوَرما دئور دئیگ بوتگ‌اَتنت که گۆن آس و گۆکُرتا بُن اَت.

اِلهام 20:4

رندا من تَهت دیست و آ که تَهتانی سرا نِشتگ‌اَتنت، آیان دادرسیئے اِهتیار دئیگ بوت. و من همایانی اَرواه دیستنت که آیانی سر په ایسّائے بارئوا شاهدی دئیگ و هُدائے هبرئے سئوَبا بُرّگ بوتگ‌اَتنت، همایانی که رستر و آییئے بُتِش سُجده نکرتگ‌اَت و وتی پێشانیگ یا دستئے سرا آییئے نشانِش نزرتگ‌اَت. آ پدا زندگ بوتنت و هزار سالا گۆن مَسیها هُکمرانی‌اِش کرت.