9 هرچے که شما چه من در برتگ و شمارا رَسِتگ، هرچے که شما چه من اِشکتگ و دیستگ، هما وڑ بکنێت. اے ڈئولا اێمنی بَکشۆکێن هُدا شمئے همراهَ بیت.
نِشتگێن جنێنچُکّێئے لاپ پُرَّ بیت و مردێنچُکّێئے سرا چِلّگَ بیت و آییئے ناما اِمانوییل پِرَ بندنت، که اِشیئے مانا ”هُدا گۆن ما“ اِنت.
آیان درس و سَبکّ بدئیێت که منی سجّهێن هُکم و پرمانانی سرا کار بکننت. دلجم ببێت، من تان دنیائے هلاسیا، مُدام گۆن شما گۆن آن.“
هما که منا ’هُداوند، هُداوندَ‘ گوَشنت، په آ سجّهێنان آسمانی بادشاهیئے دروازگ پَچَ نبیت، تهنا هما شتَ کنت که منی آسمانی پتئے واهگ و رزائے سرا کارَ کنت.
وهدے شما منی هبرانی سرا کارَ نکنێت، گڑا چێا منا ’هُداوند، هُداوندَ‘ گوَشێت؟
ایسّایا درّاێنت: ”منی مات و برات هما اَنت که هُدائے هبران گۆشَ دارنت و آیانی سرا کارَ کننت.“
نون که شما اے هبرا زانێت، بَهتاور اێت اگن اَنچُش بکنێت.
اگن شما منی هُکمانی سرا کار بکنێت، منی دۆست اێت.
ماتا گۆن کارندهان گوَشت: ”هرچے که شمارا گوَشیت، هما کارا بکنێت.“
نون پاد آ و شهرا برئو. همۆدا گوَشنت ترا چِه کار کنگی اِنت.“
سُهل و اێمنیئے هُدا شما سجّهێنانی همراه بات. اَنچُش بات. آمین.
سُهل و اێمنیئے هُدا، همے زوتّان شئیتانا شمئے پادانی چێرا هورتَ کنت. مئے هُداوند ایسّا مَسیهئے رهمت شمئے همراه بات.
براتان! په هَمدِلی منی وڑا زند بگوازێنێت و اَنچۆ که مئے رندگیریا کنێت، هما مردمانی راها هم برئوێت که مئے راها رئوَنت،
نون گڑا هما اێمنی که چه هُدایا رسیت و چه سجّهێن زانت و سرپدیا بالاتر اِنت، هما اێمنی ایسّا مَسیهئے برکَتا شمئے دل و هئیالانی پاسپانَ بیت.
شما مئیگ و هُداوندئے رندگیر جۆڑ بوتێت چێا که گرانێن سکّی و سۆریانی تها شما مئے هبر په گَلے زُرت، گۆن اَنچێن شادمانیے که چه پاکێن روها رسیت.
او براتان! شما هُداێن پت و ایسّا مَسیهئے هما کلیسایانی پئیما کرت که یَهودیَها اَنت. چێا که شمارا شمئے جِندئے مردمان هما پئیما آزار دات که یَهودیان آ کلیسا آزار داتنت،
هُدائے جند، اێمنیئے هُدا شمارا سَرجمیا پاک و پَلگار بکنات. تان مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے واترّ بئیگا شمئے اَرواه و ساه و بدن سَرجمیا بےائیب بماناتنت.
شمئے بارئوا ما هُداوندئے برکتا دلجم اێن که شما هما چیزّان کنگا اێت و دێمترا هم کنێت که ما شمارا آیانی هُکما دئیێن.
هُداوند گۆن تئو گۆن بات. شمارا رهمت سر بات.
هُدائے هبرا، اَنچُش سَهل و هُشکا گۆش مدارێت و وتا رَد مدئیێت، آییئے سرا کار بکنێت.
او منی براتان! پمێشکا وتی سجّهێن جُهدا بکنێت که اے گْوانک جنَگ و گچێن بئیگئے تها مُهر بۆشتێت، چێا که اگن چُش بکنێت، هچبر ٹَگلَ نئوَرێت.
آ وهدی هرچے چه آییا بلۆٹێن مارا رسیت، چێا که آییئے هُکم و پرمانانَ زورێن و په هماییئے وَشنۆدیا کارَ کنێن.