تانکه په هُداوندئیگی، هما پئیما که پَلگارتگێنانی ارزش اِنت، آییا گۆن وت بزورێت و وشّاتک بکنێت و هر کُمکّے که چه شما لۆٹیت بکنێت، چێا که آ، بازێن مردمێئے مَدَتکار بوتگ و منی جندئے هم.
او براتان! نون ما چه شما دزبندیَ کنێن، هما مردمان اِزّت بدئیێت که شمئے نیاما زهمت کَشّگا اَنت و هُداوندئے راها شمئے مستر اَنت و شمارا سر و سۆج کنگا اَنت.
وهدے وت بیایان، آییئے کارانی هساب و کتابا کنان، چێا که مئے هِلاپا درۆگێن بُهتام شِنگ و تالان کنگا اِنت. په اینچُکا هم بسَّ نکنت، براتان وشّاتکَ نکنت و آ دگران هم که براتان وشّاتک کنگَ لۆٹنت په اے کارا نئیلیت و آیان چه کِلیسایا درَ کنت و گلّێنیت.