20 چێا که منا دگه چشێن همدلێن مردمے نێست که په دل و سِتک شمئے هئیالا ببیت.
جی، تئو ائے منی مَٹّ، منی بْراهُندگ و نزّیکێن دۆست،
مُزّورێن شپانکَ تچیت، چێا که آ په مُزّ کارَ کنت، پَسانی هئیالداریا نکنت.
آییا اے هبر په بَزّگێن مردمانی گَمواریا نگوَشت، پمێشکا گوَشتی که دُزّے اَت. کلیتدار آییئے جِند اَت و مُدام چه زَرتورَگا چیزّے په وتیَ زرت.
نون سَبر و دِلبڈّیئے هُدا شمارا اَنچێن زِندے ببَکشات که ایسّا مَسیهئے پئیما گۆن یکدومیا همدل و همسِتک ببێت،
گڑا تِپاک ببێت، بێگَرَزێن مِهرێئے واهُند ببێت، اَرواها یکّ ببێت، همپِگر ببێت و اے پئیما منی شادمانیا سَرجم و کامِل بکنێت.
بله شما وتَ زانێت که تیموتاووسا لاهکی پێش داشتگ. آ په وشّێن مِستاگئے شِنگ کنگا گۆن من اَنچُش همکۆپگ بوتگ که چُکّے گۆن پتا.
په تیموتاووسا، که ایمانئے هسابا منی هکّیگێن چُکّ اِنت. چه هُداێن پت و مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے نێمگا ترا رهمت و رهم و اێمنی سر بات.
اگن تئو همے چیزّان باورمندان سۆج بدئیئے، گڑا بزان ایسّا مَسیهئے شرّێن هِزمتکارے ائے و ایمانئے راستیانی تها و شَرّێن تالیمئے تها رُستگئے، هما تالیم که تئو چه پێسرا آییئے رندگیریا کنگا ائے.
تئیی بێگَرَزێن ایمانئے یاتا کپان که ائولا تئیی بلّک لوییس و تئیی مات یونیکَهئے دلا جاگهی کرت و من دلجم آن که نون تئیی دلا هم جاگهی کرتگ.
بله تئو منی بارئوا زانئے، منی سجّهێن تالیم، منی زندئے وڑ و پئیم، منی مکسد، ایمان، سَبر، مِهر و سگّ و برداشتئے بارئوا و