تُرے هرچے ببیت، وتی زِندا اَنچُش بگوازێنێت که مَسیهئے وشّێن مِستاگا بکرزێت. گڑا اگن من شمئے چارگا بیایان یا چه شما دور ببان، بَسّ سهیگ ببان که شما یَکدل و یکجان اێت و مُهر اۆشتاتگێت و په وتی باوَرا، بزان په وشّێن مِستاگا په همدلی جُهد کنگا اێت و
اے راست اِنت که من باید اِنت شما سجّهێنانی بارئوا اَنچُش پِگر بکنان که پِگر کنگا آن، چێا که شما منی دلا اێت. تُرے من زمزیلان ببان یا وشّێن مِستاگئے دێمپانی و سابِت کنگا، شما سَجّهێن هُدائے رهمتان گۆن من شریکدار اێت.
پمێشکا منی دُردانَگان! اَنچُش که شما مُدام پرمانبردار بوتگێت، نه تهنا آ وهدا که من شمئے کرّا اَتان، اَنّون هم که من اۆدا نهآن، اَنگت گێشتر پرمانبردار اێت. گڑا په تُرس و لَرز وتی نجاتئے رُست و رُدۆمئے جُهدا بکنێت.
او منی وَپادارێن همراه! من چه تئو دَزبندیَ کنان که هما جنێنانی کُمکّا بکن که په وشّێن مِستاگئے شِنگ کنگا منی همکۆپگیا گۆن کْلێمِنتوس و منی اے دگه همکاران جُهدِش کرتگ که نامِش ”زِندئے کتابا“ نبشته اِنت.
چه ایسّا مَسیهئے هِزمتکار و کاسِد، شَمون پِترُسئے نێمگا، په همایان که چه مئے هُدا و رَکّێنۆک ایسّا مَسیهئے برکتا، هما پئیمێن بێبهاێن باوَرے رَستگِش که مارا رَستگ.
بله اگن رُژناییا رئوگا اێن، هما پئیما که آ رُژناییا اِنت، گڑا وتمانوتا همدل و همسِتک اێن و آییئے چُکّ ایسّائے هۆن مارا چه سجّهێن گناه و مئیاران پاک و پَلگارَ کنت.