5 چێا که مئے کئومئے دۆزواه اِنت. مئے کَنیسَه هم هماییا اَڈّ کناێنتگ.“
آ یَهودی کماش ایسّائے کِرّا آتکنت، آییئے مِنّتِش گپت و گوَشتِش: ”اے پئوجی اَپسرَ کرزیت که تئو په آییا اے کارا بکنئے.
ایسّا آیانی همراه بوت و شت. وهدے لۆگئے نزّیکّا رَستنت، پئوجی اَپسرا وتی لهتێن دۆست کاسِد کرت و په ایسّایا، کُلئوی رئوان دات: ”او هُداوند! وتا زهمتوار مکن. منَ نکرزان که تئو منی لۆگا بیائے و
چێا که ایسّا مَسیهئے راها سُنّت بئیگ و نبئیگئے مانا یَکّ اِنت، تهنا هما ایمانا مانا هست که چه مِهرئے راها وتا زاهِرَ کنت.
ما زانێن که چه مرکا گوَستگ و په زِندمانا رَستگێن، چێا که گۆن وتی براتان مِهرَ کنێن. هرکَس که مِهرَ نکنت، مرکئے ساهگا مانیت.