2 گڑا چه پَریسیان لهتێنا گوَشت: ”چیا اَنچێن کارَ کنێت که شَبَّتئے رۆچا رئوا نهاِنت؟“
اگن کَسێا هرے، گۆکے، پَسے یا دگه دَلوَتے وتی همساهگئے اَمانت کرت و آ دَلوَت مُرت یا ٹَپّیگ بوت یا برگ بوت و کَسّا ندیست،
شش رۆچا کار کنێت، بله هپتمی رۆچ شَبَّت اِنت، آرام کنگئے رۆچ اِنت. اے رۆچا په منِ هُداوندا وَپْک کنێت. هرکَسا شَبَّتئے رۆچا کار کرت، آییئے سِزا مَرک اِنت.
شش رۆچا کار کنێت، بله هپتمی رۆچ شَبَّت اِنت، په شما پاکێن رۆچے و آرام کنگئے رۆچ اِنت. اے رۆچا په منِ هُداوندا وَپْک کنێت. هرکَسا شَبَّتئے رۆچا کار کرت، آییئے سِزا مَرک اِنت.
پَریسیان که دیست گۆن ایسّایا گوَشتِش: ”بچار! تئیی مرید اَنچێن کارَ کننت که شَبَّتئے رۆچا رئوا نهاِنت.“
”تئیی مرید چێا مئے پت و پیرُکی رهبندا پرۆشنت و چه ورگا پێسر دستَ نشۆدنت؟“
پَریسیان گۆن ایسّایا گوَشت: ”بچار، چێا تئیی مرید شَبَّتئے رۆچا اَنچێن کارَ کننت که رئوا نهاِنت؟“
لهتێنا، چه ایسّایا جُست کرت: ”یَهیائے مرید گێشتر رۆچگَ دارنت و زِگر و دْوا کننت. پَریسیانی مرید هم اَنچُشَ کننت، بله تئیی مرید مُدامَ ورنت و نۆشنت.“
یَهودیان ایسّائے آزار دئیگ بِندات کرت، چێا که آییا شَبَّتئے رۆچا چُشێن کارَ کرتنت.