2 گوَشتِش: ”مارا بگوَش که تئو گۆن کجام هَکّ و اِهتیارا اے کارانَ کنئے؟ کئیا ترا اے کارانی اِهتیار داتگ؟“
آییا پَسّئو دات: ”کئیا ترا مئے سرا هاکم و دادرَس کرتگ؟ زانا تئو لۆٹئے منا هم بکُشئے اَنچۆ که مِسریاِت کُشت؟“ موسّایا تُرست و دلا گوَشتی: ”پَکّایا هبر پاشْک بوتگ.“
یکّ رۆچے که ایسّا مزنێن پرستشگاهئے پێشگاها مردمان تالیم و وشّێن مِستاگ دئیگا اَت، مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگر گۆن کئومئے کماشان آییئے کِرّا آتکنت و
ایسّایا پَسّئو دات: ”منا هم چه شما یکّ جُستے هست. بگوَشێت،
گڑا یَهودیان گوَشت: ”تئو گۆن چۆنێن مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانیے سابتَ کنئے که ترا اے کارانی اِجازت هستاِنت؟“
بله هما که وتی هممُلکیئے سرا زۆراکی کنگا اَت، موسّایی یکّ نێمگے تێلانک دات و گوَشتی: ’ترا کئیا مئے سرا هاکم و کازی کرتگ؟
او سَرکش و مانمئیاتکێن مردمان! شمئے دل و گۆش سُنّت کنگ نبوتگاَنت. وتی پت و پیرێنانی ڈئولا، شما هم مُدام هُدائے پاکێن روهئے هِلاپا اۆشتێت.