3 آییا لۆٹت بچارێت ایسّا چۆنێنے، بله مردمانی مُچّی مێڑی باز اَت و آییئے جند پَٹَکّ و لُککَدّے اَت. پمێشکا دیستی نکرت.
لهتێن جنێن دور اۆشتاتگ و چارگا اَت، گۆن آیان، مَریم مَجْدَلیَه، کَسانێن آکوب و یوشائے مات مَریم و سالومه گۆن اَتنت.
کَسے گۆن پِگر و هئیالانی زۆرا وتی زِندئے رۆچان ساهتے هم گێش کرتَ کنت؟
اۆدا زَکّا نامێن سێر و هَزگارێن مردے هستاَت که مالیاتگیرانی کماش اَت.
گڑا په دْرِکّے دێما شت و مزنێن درچکێئے سرا سر کپت تان آییا بگندیت، چێا که ایسّا چه همے راها گوَزگا اَت.
هیرودیسا ایسّا که دیست، باز وشّ بوت، چێا که دێرێن وهدے اَت که آییئے گِندگا واهگدار اَت. چه ایسّائے کرتگێن کارانی اِشکنگا رَند، نون اُمێتوار اَت که یکّ مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانیے بگندیت.
اے یونانی پیلیپُسئے کِرّا آتکنت. پیلیپُس جَلیلئے شهر بئیتسئیدائے مردمے اَت. گۆن آییا گوَشتِش: ”واجه! ما لۆٹێن ایسّایا بگندێن.“