3 ایسّایا چه شَریَتئے کازی و پَریسیان جُست گپت: ”شَبَّتئے رۆچا نادْراهانی دْراه کنگ رئوا اِنت یا نه؟“
اۆدا مردے هستاَت که دستی هُشک و مُنڈ اَت. لهتێنا په بِڈّ و بُهتام جنَگئے نیمّۆنا چه ایسّایا جُست کرت: ”شَبَّتئے رۆچا کَسێئے دْراه کنگ رئوا اِنت یا نه؟“
پَریسیان که دیست گۆن ایسّایا گوَشتِش: ”بچار! تئیی مرید اَنچێن کارَ کننت که شَبَّتئے رۆچا رئوا نهاِنت.“
چه آیان یکّێا، که شَریَتئے کازیے اَت، په ایسّائے چَکّاسگا چه آییا جُست کرت:
رَندا گۆن آ نِشتگێن مردمان گوَشتی: ”شَبَّتئے رۆچا، نێکی کنگ رئوا اِنت یا بدی؟ انسانئے زِندئے رَکّێنگ یا کُشگ و گار کنگ؟“ آ بێتئوار بوتنت.
آییئے دێم په دێما، مردے اَت که گۆن جَلَندَرئے نادْراهیا گوات گپتگاَت.
بله آ بێتئوار بوتنت. گڑا ایسّایا آ مردئے دست گپت، دْراهی کرت و رُکست دات که برئوت.
گڑا ایسّایا چه مردمان جُست کرت: ”نون منا بگوَشێت که شَبَّتئے رۆچا نێکی کنگ رئوا اِنت یا بدی؟ انسانئے زِندئے رَکّێنگ رئوا اِنت، یا کُشگ و گار کنگ؟“
نون اگن په موسّائے شَریَتئے نپرۆشگا شما شَبَّتئے رۆچا مردێنچُکّان سُنّتَ کنێت، چێا منی سرا زهر گپتگێت که من شَبَّتئے رۆچا یکّ مردمے سَرجما دْراه کرتگ؟