1 هما وهدا، لهتێنا گۆن ایسّایا آ جَلیلی مردمانی بارئوا هال و هبرَ کرت که پیلاتوسا کُشتگاَتنت و آیانی هۆن، گۆن همایانی کُربانیگێن دَلوَتانی هۆنا هۆر و هئوار کرتگاَت.
سباها ماهلّه، سجّهێن مزنێن دینی پێشوا و کئومئے کماش ایسّائے کۆشا همشئور بوتنت.
ایسّااِش بست، گِرّان کرت و رومی والی پیلاتوسئے دستا دات.
آیان گوَشت: ”او جَلیلی واجهان! شما چێا اِدا اۆشتاتگ و آسمانئے نێمگا چارگا اێت؟ ایسّا چه شمئے نیاما چست کنگ و آسمانا برگ بوتگ، بله اَنچُش که شما رئوگا دیستگ، همے ڈئولا یکّ رۆچے پدا چه آسمانا پِرَ ترّیت و کئیت.“
گڑا، په بَه مانگی و هئیرانی گوَشتِش: ”بارێن، اے که هبر کنگا اَنت جَلیلی نهاَنت؟
چه آییا رَند، یَهودا نامێن جَلیلی مردێا، مردمشماریئے رۆچان جاه جت، آشۆپ کرت و لهتێن مردمی گۆن وت تَرّێنت، بله آ هم کُشگ بوت و همراهی شِنگ و شانگ بوتنت.