8 شمارا گوَشان، اے مرد اگن په دۆستیا پاد مئیئیت و آییا چیزّے مدنت، بله چه آییئے بازێن لێزگی و لێس و پِلّێسا پادَ کئیت و هرچے آ لۆٹیت دنتی.
گڑا مَردا گۆن آکوبا گوَشت: ”بِلّ نون منَ رئوان که بامگواه اِنت.“ بله آکوبا گوَشت: ”تانکه منا برکَتَ ندئیئے، ترا رئوگا نئیلان.“
بوتَ کنت آ چه وتی لۆگا جواب بدنت و بگوَشیت: ’او دۆست! منا دلسیاه مکن، لۆگئے دپ بند اِنت و من گۆن چُکّان وپتگان. انّون پاد آتکَ نکنان ترا چیزّے بدئیان.‘
او براتان! په مئے هُداوند ایسّا مَسیها و په پاکێن روهئے مِهرا چه شما دَزبندیَ کنان که هُدائے درگاها په من دْوا بکنێت و گۆن وتی دْوایان منی جُهدان همراه ببێت.