8 رَندا، همساهگ و اے دگه مردم که آ مردِش چه پنڈۆگریئے رۆچان پَجّاهَ آورت، گوَشگا لگّتنت: ”اے هما نهاِنت که نِشتگاَت و پِنڈگا اَت؟“
گڑا، اَریهائے شهرا آتکنت. وهدے ایسّا گۆن وتی مرید و دگه بازێن مردمانی همراهیا، چه اَریهایا در کپگا اَت، راهئے سرا، یکّ کۆرێن پِنڈۆکے نِشتگاَت که نامی بارتیماووس اَت و تیماووسئے چُکّ اَت.
آییئے چِلّگیئے هال که سیاد و همساهگان سر بوت و اِشکتِش هُداوندا آییئے سرا مزنێن مِهر و رهمتے کرتگ، گڑا گۆن آییئے وشّیا هۆر و شریکدار بوتنت.
وهدے ایسّا اَریهائے شهرئے نزّیکّا رَست، کۆرے دیستی که راهئے سرا نِشتگ و پِنڈگا اَت.
لهتێنا گوَشت: ”هما اِنت.“ دگه لهتێنا گوَشت: ”اِنّه، آییئے همرنگ اِنت.“ آ وت گوَشگا اَت: ”من هما مردم آن.“