10 جُستِش کرت: ”گڑا تئیی چمّ چۆن رُژنا بوتنت؟“
شپا بوَپسیت و رۆچا آگه ببیت. بله تُهم اَنچُشَ رُدنت و مزنَ بنت که دِهکان وتَ نزانت چِه پئیما و چۆنکا چُش بوت.
نیکودیموسا گوَشت: ”اے چۆن بوتَ کنت؟“
رَندا، ایسّا جَلیلئے مَزَنگوَرم بزان تِبِریَهئے مزَنگوَرمئے آ دستا شت.
گوَشتی: ”هما مرد که نامی ایسّا اِنت، آییا گِل ترّ کرت، منی چمّان پِر مُشت و گوَشتی که شیلواهئے هئوزا برئو و چمّان بشۆد. من شتان و چمّ شُشتنت و نون گِندگا آن.“
نون پَریسیان هم چه آییا جُست کرت: ”تئو چۆن بینا بوتئے؟“ مردا گوَشت: ”آییا منی چمّ گِل پِر مُشتنت، من شُشتنت و نون گِندگا آن.“
بله نزانێن نون چۆنَ گندیت و اِشیئے چمّ کئیا رُژنا کرتگاَنت. چه اِشیئے جندا جُست بگرێت، رُستگ و مزن اِنت، وتی هبرا وتَ کنت.“
جُستِش کرت: ”گۆن تئو چے کرتی؟ چۆن تئیی چمّی رُژنا کرتنت؟“
لهتێنا گوَشت: ”هما اِنت.“ دگه لهتێنا گوَشت: ”اِنّه، آییئے همرنگ اِنت.“ آ وت گوَشگا اَت: ”من هما مردم آن.“