53 پتا زانت اے هما وهد اَت که ایسّایا گوَشتگاَت که تئیی چُکَّ نَمِریت. گڑا آییا وت گۆن لۆگئے سجّهێن مردمان ایسّائے سرا ایمان آورت.
وتی هُکمی راه دات و دراهی کرتنت و چه کَلّ و کَڈّا رَکّێنتنتی.
چیا که آییا گوَشت و هما چیزّ پئیم بوت، پرمانی دات و برجاه دارگ بوت.
گڑا ایسّایا گۆن پئوجی اپسرا گوَشت: ”برئو، اَنچُش که تئیی باور اِنت، گۆن تئو هما ڈئولا بیت.“ آییئے هِزمتکارێن بچکّ هما دمانا دْراه بوت.
ایسّایا گۆن آییا گوَشت: ”مرۆچی اے لۆگا، پهِلّی و رَکّگ سر بوتگ، چێا که اے مرد هم چه اِبراهێمئے نَسل و پَدرێچا اِنت.
اَنگت لۆگا نرَستگاَت که نئوکران راهئے نێما دیست و هال دات: ”تئیی چُکّ دراه بوت.“
آییا جُست کرت: ”چِه وهدا گهتر بوتگ؟“ آیان گوَشت: ”زی نێمرۆچئے یکّا تَپا یله داتگ.“
آییا په تئو اَنچێن مِستاگے گۆن اِنت، که چه اے مِستاگا تئو و تئیی سجّهێن کَهۆل پهِلّ کنگ و رَکّێنگَ بێت.‘
لیدیَها گۆن وتی لۆگئے سجّهێن مردمان پاکشۆدی کرت. پاکشۆدیا رَند، آییا دَزبندی کرت و گوَشت: ”اگن شما منا هُداوندێن ایسّائے هَکّێن مَنّۆگرے زانێت، گڑا بیاێت منی لۆگا بدارێت.“ لیدیَها گۆن وتی بازێن گوَشگا مارا مَنّێنت.
رَندا آییا وتی لۆگا برت و ورگ داتنت، آییئے جند و آییئے لۆگئے سجّهێن مردم، چه آییئے هُداباوَریا گَل و شادان بوتنت.
کَنیسَهئے مسترئے نام، کْریسپُس اَت. آییا گۆن وتی لۆگئے سجّهێن مردمان، هُداوندێن ایسّائے سرا باور کرت. کُرِنْتئے شهرئے دگه بازێن مردم هم گۆن پولُسئے هبرانی اِشکنگا، باوَرمند بوتنت و پاکشۆدیاِش کرت.
هُداوندئے اے لبز و کئول اێوَک و تهنا په شما نهاِنت، په شمئے چُکّ و اۆبادگ و آ دگه دورێن هَند و دَمگانی هما مردمان اِنت هم، که مئے هُداوندێن هُدا آیان وتی کِرّا تئوارَ کنت.“