18 چێا که ترا پنچ مرد بوتگ و اے مرد که انّون گۆن تئو زندگیَ کنت، تئیی مرد نهاِنت. تئو راستَ گوَشئے.“
بله شپا هُدا اَبیمَلِکئے وابا آتک و گوَشتی: ”بچار، اے جنێن که تئو برتگ، تئو اِشیئے سئوَبا مِرئے. اے سور کرتگێنے.“
آ مُلکئے هاکم هَمۆرئے چُکّ شِکێما که دینَه دیست، دینَهی بُرت و په زۆر گۆن آییا وپت و وابی کرت. هَمۆر، هێوی ٹَکّئے مردمے اَت.
بله آیان گوَشت: ”گڑا آ مئے گهارا کهبگێئے پئیما کارمَرز بکنت؟“
همے ڈئولا، اگن جنێنے چه وتی مردا سئون بگیپت و گۆن دگه مردێا سانگ و سور بکنت، آ هم زِنا کنگا اِنت.“
ایسّایا گوَشت: ”برئو وتی لۆگواجها تئوار کن و همِدا بیا.“
جنێنا آییئے پَسّئوا گوَشت: ”منا مرد نێست.“ ایسّایا گوَشت: ”راستَ گوَشئے که ترا مرد نێست،
جنێنا درّاێنت: ”او واجه! من چۆ گندان که تئو نبیے ائے.
تان وهدے آییئے مرد زِندگ اِنت، اگن آ دگه مردے بگیپت، زِنهکار زانگَ بیت. بله اگن آییئے مرد بمریت، چه شَریَتئے اے رَهبندا آزات اِنت و اگن دگه مردے بگیپت زِنهکار زانگَ نبیت.