12 زانا، تئو چه مئے پیرُک آکوبا مستر ائے، هما که اے چاتی مارا داتگ و آییئے جندا و چُکّان و مال و دَلوَتان چه اے چاتا آپ وارتگ؟“
جُست و پُرسئے رۆچا، سَبائے مَلکه گۆن اے زمانگئے مردمان هۆریگا پادَ کئیت و آیان مئیاریگَ کنت، چێا که سَبائے مَلکه چه دنیائے آ دستا آتک تان سُلئیمانئے هِکمتا بِشکنت. بله نون چه سُلئیمانا مسترێنے اِدا اِنت.
ایسّایا پَسّئو تَرّێنت: ”هرکَس که اے آپا بوارت، پدا تُنّیگَ بیت،
مئے پت و پیرُکان همے کۆهئے سرا اِبادت کرتگ، بله شما یَهودیَ گوَشێت که باید اِنت هُدا اورشَلیما اِبادت کنگ ببیت.“
آ، سامِرَها شهرێا رَست که نامی سوهار اَت و هما ڈگارئے نزّیکّا اَت که آکوبا وتی چُکّ ایسُّپارا داتگاَت.
آکوبئے چات همۆدا اَت. ایسّا سپرا بوتگاَت و دَمی برتگاَت. همے چاتئے کِرّا نِشت. نێمرۆچئے وهد اَت.
زانا، تئو چه مئے پت اِبراهێما مستر ائے؟ آ مُرت و نبی هم مُرتنت. زانا، تئیی دلا تئو کئے ائے؟“