12 رَندا ایسّا گۆن وتی مات و برات و مُریدان کَپَرناهومئے شهرا شت. لهتێن رۆچا همۆدا داشتِش.
او کَپَرناهومئے مردمان! شما چست کنگ و آسمانا برگَ بێت؟ هچبر! مُردگانی جهانا سَرْشَکونَّ بێت. چێا که هما مۆجزه و اَجِکّایی که په تئو پێش دارگ بوتنت، اگن سُدومئے شهرا ببوتێننت، آ شهر تان رۆچِ مرۆچیگا منتگاَت.
ایسّا اَنگت گۆن مردمان هبرا اَت که آییئے مات و برات آتک و ڈنّا اۆشتاتنت. آیان گۆن ایسّایا هبر کنگی اَت.
ناسِرَهئے شهری یله دات و کَپَرناهومئے شهرا جَهمنند بوت. کَپَرناهوم، جَلیلئے مَزَنگوَرمئے کِرّا، زِبولون و نَپْتالیئے کَبیلهانی سرڈگارا اِنت.
اے هما دارتراش نهاِنت که مَریمئے بَچّ و آکوب، یوشا، یَهودا و شَمونئے برات اِنت؟ آییئے گهار هم همِدا مئے شهرا جَهمنند نهاَنت؟“ گڑا آیان بد آتک و ایسّااِش نمَنِّت.
ایسّا و آییئے مُریدِش هم لۆٹتگاَتنت.
ایسّا پدا جَلیلئے مێتگ کانایا شت، همۆدا که آپی شراب کرتگاَتنت. شاهی مَنسَبدارے هستاَت که بچکّی کَپَرناهومئے شهرا نادْراه اَت.
بۆجیگێا نِشتنت و گوَرمئے آ دستا، دێم په کَپَرناهوما راه گپتنت. نون تهار بوتگاَت و ایسّا اَنگت آیانی کِرّا نئیاتکگاَت.
من اۆدا آ دگه کاسد ندیستنت، من بسّ هُداوندئے برات آکوب دیست.