یوهَنّا 18:4 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁴ ایسّایا زانت گۆن من چے بئیگی اِنت، دێما شت و جُستی کرت: ”شما کئیی شۆهازا اێت؟“

یوهَنّا 18:4 Cross References

زَبور 27:3

بِلّ که لشکرے منی چاگردا وتی گِدانان مِکّ بکنت، اَنگت منی دلَ نلرزیت، اگن جنگے هم منی سرا بکپیت، اَنگت دلجم آن.

زَبور 3:6

چه لَکّانی لَکّا نترسان که چه هر نێمگا منا اَنگرِّش کرتگ.

مَتّا 16:21

چه هما وهدا رَند ایسّا گۆن وتی مریدان په تچک و پَدّری هبر کنگا لگّت که ”اَلّما، باید اِنت اورشَلیما برئوان، چه کئومئے کماش، مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگرانی دستا سکّی و سۆری بسگّان و کُشگ ببان و سئیمی رۆچا زندگ ببان و جاه بجنان.“

مَتّا 26:2

”شما وشَّ زانێت که دو رۆچا رَند سَرگوَزئے ائییدَ بیت و انسانئے چُکّ په سَلیب کَشّگا گِراێنگَ بیت.“

مَتّا 26:21

ورگئے وهدا آییا گۆن مریدان گوَشت: ”باور کنێت، چه شما یکّے منا درۆهیت و دژمنانی دستا دنت.“

مَتّا 26:31

گڑا ایسّایا گۆن مریدان گوَشت: ”شما سجّهێن، همے انشپی ٹَگلَ ورێت و منا یلهَ کنێت، چێا که نبیسگ بوتگ: من شپانکا جنان و رمگئے پس شِنگ و شانگَ بنت.

لوکا 24:44

گڑا گوَشتی: ”اے منی هما هبر اَنت که من گۆن شما آ وهدا کرتگ‌اَنت که اَنگت گۆن شما بوتگان. منی بارئوا، هر هبرے که موسّائے شَریَت، زَبور و نبیانی کتابان نبشته اِنت، آ زلور باید اِنت هما ڈئولا سَرجم ببنت.“

یوهَنّا 13:1

سَرگوَزئے ائییدا یکّ و دو رۆچ پَشت کپتگ‌اَت. ایسّایا زانت که هما ساهت و دمان آتکگ که من اے جهانا یله بدئیان و پتئے کِرّا برئوان. آییا وتی مردم اے جهانا دۆست داشتگ‌اَتنت و تان وتی اُمرئے آهِری دمانا په دل دۆستیَ داشتنت.

یوهَنّا 13:11

ایسّایا زانت که کئے منا دْرۆهیت، پمێشکا گوَشتی که شمئے نیاما ناپاکێن هم هست.

یوهَنّا 18:5

پسّئواِش دات: ”ایسّا ناسِریئے.“ گوَشتی: ”من آن!“ ایسّائے دْرۆهۆک یَهودا هم همۆدا اۆشتاتگ‌اَت.

یوهَنّا 18:7

پدا گوَشتی: ”کئیی شۆهازا اێت؟“ آیان گوَشت: ”ایسّا ناسِریئے.“

یوهَنّا 19:28

نون ایسّایا دیست که سجّهێن چیزّ سَرجم بوتگ‌اَنت گڑا پاکێن کتابئے هبرئے راست و سَرجم بئیَگئے هاترا گوَشتی: ”تُنّیگ آن.“

یوهَنّا 6:64

بله چه شما لهتێنا ایمان نێست.“ چێا که آ مردم که ایمانِش نێست‌اَت، ایسّایا چه بنداتا پَجّاه آورتنت و زانتی که کئے منا دْرۆهیت و دژمنانی دستا دنت.

کاسِدانی کار 2:28

تئو منا زِندئے راه سۆج داتگ‌اَنت و وتی پهناتا منا چه شادمانیا سررێچَ کنئے.‘

پِتْرُسئے ائولی کاگد 4:1

نون هما ڈئولا که مَسیها وتی جسم و جانا سکّی سگّت، شما هم په اَنچێن کارێا تئیار ببێت، پرچا که هر وهدا کسێا مان جسما سکّی سگّتگ، چه گناها رَکّتگ.