4 آ کار که تئو منا داتگاَت که سَرجمی بکنان، من سَرجم کرت و اے ڈئولا په جهانا تئیی شان و شئوکتُن زاهر کرت.
چێا که اے نبشته منی بارئوا، باید اِنت پوره و سَرجم ببیت که گوَشیت: آ گۆن گُنهکاران هساب کنگ بوت. هئو! آ چیزّ که منی بارئوا نبیسگ بوتگ نون سَرجم بئیگی اِنت.“
او پت! وتی نامئے شان و شئوکتا زاهر کن.“ پدا تئوارے چه آسمانا آتک که گوَشتی: ”من وتی نامئے شان و شئوکت زاهر کرتگ و اَنگت هم زاهریَ کنان.“
هرچے که شما منی نامئے سرا لۆٹێت، آ واهگا سَرجمَ کنان، تانکه چُکّ پتئے شان و شئوکتا زاهر بکنت.
من بَسّ هما کارانَ کنان که پتا منا پرماتگاَنت، تانکه جهان بزانت که من پتا دۆستَ داران. پاد آێت، چه اِدا رئوێن.
اگن منی هُکمانی سرا کار بکنێت، منی مِهرانی ساهگا مانێت، اَنچُش که من وتی پتئے هُکمانی سرا کار کرتگ و آییئے مِهرانی ساهگا نِشتگان.
نون ایسّایا دیست که سجّهێن چیزّ سَرجم بوتگاَنت گڑا پاکێن کتابئے هبرئے راست و سَرجم بئیَگئے هاترا گوَشتی: ”تُنّیگ آن.“
وهدے ایسّایا شراب دپ جت، گوَشتی: ”کار هلاس بوت!“ رَندا سری جَهل کرت و ساهی دات.
ایسّایا گوَشت: ”منی وراک اِش اِنت که وتی دێم دئیۆکئے واهگا پوره بکنان و آییئے کاران سَرجم بکنان.
بله منا چه یَهیایا مسترێن شاهد هست. همے کار که پتا منی دستا داتگاَنت که سَرجمِش بکنان و من سَرجمِشَ کنان، همے کار منی شاهد اَنت که منا پتا رئوان داتگ.
ایسّایا پَسّئو دات: ”نه اِشیئے جند گُنهکار اِنت، نه پت و مات. پمێشکا اے ڈئولا بوت که هُدائے کار چه اِشیا زاهر ببیت.
منا په وتی ساه و زِندا پرواه نێست، منی یکّێن واهگ اِش اِنت که وتی دئور و باریگا په سر برسێنان و هُداوندێن ایسّائے داتگێن کارا سَرجم بکنان، بزان هُدائے مِهر و رهمتئے مِستاگا برسێنان.
من وتی نێکێن جُهد کرتگ، من وتی زندئے تاچ و مئیدان سَرجم کرتگ و وتی ایمانئے سرا اۆشتاتگان.