3 ایسّایا زانت که پتا سجّهێن چیزّ منی دستا داتگاَنت و من چه هُدائے نێمگا آتکگان و هماییئے کِرّا رئوان.
سجّهێن چیزّ، پتا منی دستا داتگاَنت. اَبێد چه پتا، هچکَس چُکّا نزانت. همے ڈئولا، دگه هچکَس پتا نزانت، اَبێد چه چُکّا و هما مردمان که چُکّ بلۆٹیت پتا په آیان پَدّر بکنت.
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”آسمان و زمینئے سجّهێن زۆر و واک منی دستا دئیگ بوتگ.
سجّهێن چیزّ، پتا منی دستا داتگاَنت. اَبێد چه پتا، هچکَس چُکّا نزانت، همے ڈئولا، اَبێد چه چُکّا و هما مردمان که چُکّ بلۆٹیت پتا په آیان پَدّر بکنت، دگه هچکَس پتا نزانت.“
کَسّا هچبر هُدا ندیستگ، بله هما یکدانگێن چُکّ که پتئے بگلا اِنت، هماییا هُدا پَجّارێنتگ.
سَرگوَزئے ائییدا یکّ و دو رۆچ پَشت کپتگاَت. ایسّایا زانت که هما ساهت و دمان آتکگ که من اے جهانا یله بدئیان و پتئے کِرّا برئوان. آییا وتی مردم اے جهانا دۆست داشتگاَتنت و تان وتی اُمرئے آهِری دمانا په دل دۆستیَ داشتنت.
تئو سجّهێن مردمانی اِهتیار وتی چُکّئے دستا داتگ، تانکه چُکّ هما مردمان اَبدمانێن زِند بدنت که تئو آییارا داتگاَنت.
هچکَس آسمانا بُرزاد نشُتگ، اَبێد چه هما کَسا که چه آسمانا اێر آتکگ، بزان انسانئے چُکّا.
پت چُکّا دۆستَ داریت و سجّهێن چیزّی هماییئے دستا داتگاَنت.
من آییا زانان، چێا که چه آییئے کِرّا آتکگان و هماییا منا راه داتگ.“
ایسّایا گوَشت: ”من په کَمُّکێن وهدێا شمئے کِرّا آن و رَندا وتی دێم دئیۆکئے کِرّا رئوان.
ایسّایا گوَشت: ”بِلّ تُرے من په وتی جندا وت شاهدی بدئیان بله منی شاهدیا اِهتبار هست، چێا که منَ زانان چه کجا آتکگان و کجا رئوان، بله شما نزانێت من چه کجا آتکگان و کجا رئوان.
ایسّایا گوَشت: ”اگن هُدا شمئے پت بوتێن، شما منا دۆست داشتگاَت، چێا که من چه هماییئے نێمگا آتکگان و نون اِدا آن. من وتسرا نئیاتکگان، هماییا منا دێم داتگ.
پمێشکا، اِسراییلئے سجّهێن کئوم اَلّم بزانت، هما ایسّا که شما سَلیب کَشّت، هُدایا هُداوند و مَسیه کرتگ.“