8 مُریدان گوَشت: ”او استاد! انّون یَهودی تئیی سِنگسار کنگئے سرا اَتنت. پدا همۆدا رئوگَ لۆٹئے؟“
بازارانی تَرّ و گَردئے وهدا لۆٹنت که مردم آیان وشّاتک و دْرَهبات بگوَشنت و ’رَبّی‘ تئوار بکننت.
بله مئیلێت مردم شمارا ’استاد‘ بگوَشنت، چێا که شمارا تهنا یکّ استادے هست و سجّهێن یکدومیئے برات اێت.
یَهودیان یکّ برے پدا سنگ و ڈۆک چِت که آییا سِنگسار بکننت.
گڑا آیان پدا لۆٹت که ایسّایا دَزگیر بکننت، بله ایسّا چه آیانی دَزرسا دور بوت.
بازێن یَهودیے، مَرتا و مَریَمئے کِرّا په آیانی براتئے پُرسا آتکگاَت.
اے نیاما مُریدان گۆن ایسّایا دَزبندی کرت و گوَشت: ”او استاد! چیزّے بوَر.“
آیان په ایسّائے جنَگا سِنگ و ڈۆک چِت، بله ایسّا چه مردمانی چمّان چێر و اَندێم بوت، چه مزنێن پرستشگاها در آتک و شت.
منا په وتی ساه و زِندا پرواه نێست، منی یکّێن واهگ اِش اِنت که وتی دئور و باریگا په سر برسێنان و هُداوندێن ایسّائے داتگێن کارا سَرجم بکنان، بزان هُدائے مِهر و رهمتئے مِستاگا برسێنان.