بله اگن پتئے کارانَ کنان، تُرے منی سرا ایمانَ نئیارێت، منی کارانی سرا ایمان بیارێت، تانکه شما سَرپد ببێت و بزانێت که پت منی دل و درونا اِنت و من پتئے دل و درونا آن.“
چه اے هبران و رَند، ایسّایا دێم په آسمانا چارت و گوَشت: ”او پت! آ وهد و ساهت آتکگ. وتی چُکّئے شان و شئوکتا زاهر کن که چُکّ تئیی شان و شئوکتا زاهر بکنت.
تانکه سجّهێن مردم هما ڈئولا که پتا اِزَّتَ دئینت، چُکّا هم اِزَّت بدئینت. کَسے که چُکّا اِزّتَ ندنت، پتا هم اِزّتَ ندنت، چێا که چُکّئے دێم دئیۆک پت اِنت.
من گۆن مزنێن دلجمیے اُمێتَ کنان که هچّ پئیما پَشَل و شَرمندگ کنگ مبان و نون هم مُدامیگێن ڈئولا دِلێر ببان و منی جسم و جانئے تها مَسیها شان و شئوکت برسیت، تُرے زندگ بمانان یا بمِران.
چه آییئے وَسیلها، شمارا هُدائے سرا باور هست، هما هُدائے سرا که مَسیهی چه مُردگان زِندگ کرت و شان و شئوکتی دات. پمێشکا، شما هُدائے سرا باوَرَ کنێت و چه هماییا اُمێتوار اێت.