2 مَریَم هما اَت که هُداوندێن ایسّائے پادی اَتر پِر مُشتنت و گۆن وتی مودان هُشکی کرتنت. انّون آییئے برات ایلازَر ناجۆڑ اَت.
ایسّا، بئیتاَنیایا هما شَمونئے لۆگا مهمان اَت که چه جُزامئے نادْراهیا دْراه بوتگاَت. همۆدا، یکّ جنێنے گۆن سِنگمَرمَرێن اَتردانێا ایسّائے گوَرا آتک، اَتردانا سُمبلئے گهتر و گرانبهاێن اَتر مان اَت. آییا اَتردان پَچ کرت و اَتر، ایسّائے سرا چَنڈتنت.
وهدے هُداوندێن ایسّایا آ جنۆزام دیست، آییئے سرا سکّ بَزّگی بوت و گوَشتی: ”مگرێو.“
په جُست کنگا هُداوندێن ایسّائے کِرّا دێم دات که ”بارێن، تئو هما ائے که آیگی اَت، یا ما په دگرێا رَهچار ببێن؟“
مَرتایا گۆن ایسّایا گوَشت: ”او هُداوند! اگن تئو اِدا بوتێنئے، منی برات نمُرتگاَت.
ایلازَرئے گهاران په ایسّایا کُلئو دێم دات: ”او هُداوند! تئیی دۆستێن مردم نادْراه اِنت.“
بله مَریَم همۆدا شت و سر بوت که ایسّا اۆدا اَت. وهدے ایسّایی دیست، آییئے پادان کپت و گوَشتی: ”او هُداوند! اگن تئو اِدا بوتێنئے، منی برات نمُرتگاَت.“
نون مَریَما نێم تاسئے کِساسا هِندی سُمبلئے زَگر و گرانبهاێن اَتر آورت، ایسّائے پادانی سرا پِر رێتک و گۆن وتی مودان ایسّائے پادی هُشک کرتنت. لۆگئے سجّهێن کُنڈان اَترئے وشّێن بۆ تالان بوت.
شما منا استاد و هُداوندئے ناما تئوارَ کنێت، راستَ گوَشێت، من هما آن.
اگن من شمئے هُداوند و استاد آن و شمئے پادُن شُشتنت، شمارا هم یکدگرئے پاد شۆدگی اَنت.