10 بله اگن مردمے شپا راه برئوت، ٹَگلَ وارت چێا که آییا هچّ نور نێست.“
وهدے بدکار هملهَ کننت که منی جسم و جانا بدِرّنت و اێر ببرنت، وهدے دژمن و بدواه منی سرا اُرُشَ کننت، آ وت ٹگلَ ورنت و کپنت.
بله په اے سئوَبا که ریشّگ و وَنڈالی نجتگ، هُدائے هبر آییئے دلا، تان دێرا نمانیت و جاگهَ نکنت. وهدے هُدائے گال و هبرانی سئوَبا سکّی و آزارے برسیتی، هما دمانا چه راها ٹَگلیت و کپیت.
اے هبران و رند ایسّایا گوَشت: ”مئے دۆستێن ایلازَر وپتگ، بله منَ رئوان و آییا پادَ کنان.“
ایسّایا پَسّئو دات: ”رۆچئے رُژنایی دوازده ساهت نهاِنت؟ کَسے که رۆچا راهَ رئوت، ٹَگلَ نئوارت چێا که جهانئے رُژنا گندیت.