3 هُدایا سجّهێن چیزّ چه گالئے وسیلها جۆڑ کرتنت و چه اے جۆڑ بوتگێنان، بے گالا هچّ چیزّے جۆڑ نبوت.
بُنگێجا، هُدایا آسمان و زمین اَڈّ کرتنت.
هُدایا گوَشت: ”بیا اِنسانا وتی جندئے درۆشما اَڈَّ کنێن، وتی شِکلا که دریائے ماهیگ، آسمانئے مُرگ، دَلوَت، سجّهێن وَکشیێن هئیوان و لاپکَشّێن جانوَرانی سرا هاکمی بکنت.“
زمین، تئو چه اَزلا جۆڑ کرتگ و آسمان تئیی دستانی کار اِنت.
گۆن هُداوندئے گال و هبرا آسمان اڈّ بوتگاَنت و آیانی سجّهێن لشکر، گۆن آییئے دپئے دَما.
آ جهانا اَت و هُدایا جهان چه هماییئے وسیلها جۆڑ کرتگاَت، بله جهانا آ پَجّاه نئیاورت.
چه اَزلا، گال گۆن هُدایا اَت.
هرکَسا اے باوَرمندی ببیت که ایسّا هما مَسیه اِنت، آ چه هُدایا پێدا بوتگ. هرکَسا که پت دۆست اِنت، چُکّا هم دۆستَ داریت.
په لئودیکیائے کِلیسائے پرێشتگا نبشته کن: اے هبر ”آمین“، وپادار و راستێن شاهد، هُدائے اَڈّ کرتگێنانی سرچمّگئے هبر اَنت. آ چُشَ گوَشیت:
”مئے هُداوند و مئے هُدا! تئو شان و شئوکت، اِزّت و زۆرَ کرزئے، چێا که تئو سجّهێن چیزّ اَڈّ کرتگاَنت و سجّهێن چیزّ چه تئیی واهگا جۆڑ بوتگ و هستاَنت.“