Biblia Todo Logo
Online Bible

- Advertisements -




آکوب 2:1 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

1 او منی براتان! شما که مئے مَزَن‌شانێن هُداوند ایسّا مَسیهئے باوَرمند اێت، مردمانی نیاما پَرک و پێر کرتَ نکنێت.

See the chapter Copy




آکوب 2:1
29 Cross References  

نون لهتێن شاگردِش گۆن هیرودیانی همراهیا آییئے کِرّا رئوان دات تان بگوَشنت: ”او استاد! ما زانێن که تئو تچک و راستێن مردمے ائے و هُدائے راها په راستیا سۆجَ دئیئے و هچکَسێئے نێمگا نگرئے، چێا که سجّهێنان په یکّ چمّێا چارئے.


پِتْرُسا تْران کرت و گوَشت: ”من نون په دلجمی سرپد بوتگان که هُدا په کَسّێا رو و ریا نکنت.


من یَهودی و یونانی، دوێن پنت و سۆج داتگ‌اَنت که چه وتی رَدێن کاران تئوبه بکننت، هُدائے راها بگرنت و مئے هُداوندێن ایسّائے سرا ایمان بیارنت.


لهتێن رۆچا رَند، پیلیکْس وتی یَهودیێن زال دْروسیلائے همراهیا آتک و پولُسی هم لۆٹت و آورت. گۆن پولُسا گوَشتی: ”ایسّا مَسیهئے سرئے باوَرمندیئے بارئوا چه تئو گێشتر اِشکنگَ لۆٹان.“


اِسْتیپانا پَسّئو دات: ”او پت و براتان! دلگۆش کنێت: پُرشئوکتێن هُدا، هما وهدا مئے بُنپیرُک اِبراهێمئے دێما زاهر بوت که آ اَنگت بئین‌النهرئینا اَت و هارانا جَهمنند نبوتگ‌اَت.


چێا که شمارا گِندگَ لۆٹان، تان په شما روهانیێن ٹێکیے برسێنان که شمارا مُهر و مُهکم بکنت،


وتی ایمان و پاکێن زمیرا برجاه داشت بکنئے. لهتێن مردما وتی زمیرئے تئوار گۆش نداشتگ و وتی ایمانِش زئوال کرتگ.


من ترا هُدا و ایسّا مَسیه و گچێنیێن پرێشتگانی دێما کڈّنَ کنان که هچّ پَرک و پێر مکن و اے سر و سۆجان بزور و هچّ پئیمێن رو و ریا مکن.


چه پولُسئے نێمگا، منِ پولُس که هُدائے هزمتکار و ایسّا مَسیهئے کاسدے آن که هُدائے گچێن کرتگێنانی ایمانا مُهتِر بکنان و آیانی راستیئے زانتا دێما ببران، هما راستی که دێم په هُداتُرسیا رهشۆنَ بیت.


او منی دُردانگان! رَد مئوَرێت.


او منی دُردانگان! شَرّ دلگۆش بکنێت. هرکَس باید اِنت اِشکنگا تئیار ببیت، بله هبرا اِشتاپ مکنت و زوتّ زَهر مگیپت.


شما اَتلس‌پۆشا گۆن شَرّێن چمّے بچارێت و بگوَشێت: ”بیا، بیا بُرزا بنند“، بله گۆن آ بَزّگا بگوَشێت: ”اۆدا بۆشت“، یا: ”منی پادانی دێما بنند“،


بله اگن پَرک و پێرے بِلّێت، گناهَ کنێت و شَریَت هم شمارا هما ڈئولا مئیاریگَ کنت، که گُنهکارانَ کنت.


بله آ هِکمت که چه بُرزا کئیت، ائولا که پاک و پَلگار اِنت، رندا سُهل آرۆک و نرم، مَنّۆک و چه نێکی و رهمتئے بَر و سَمرا پُرّ اِنت، چه پرک و پێر و دورویی و دوپۆستیا هم دور اِنت.


چه ایسّا مَسیهئے هِزمتکار و کاسِد، شَمون پِترُسئے نێمگا، په همایان که چه مئے هُدا و رَکّێنۆک ایسّا مَسیهئے برکتا، هما پئیمێن بێبهاێن باوَرے رَستگِش که مارا رَستگ.


اے مردم، گلّه‌گزار، ایرازگِر و وتی بدکاری و سِلّێن واهگانی بُڈّتگێن اَنت، په وت پهرَ بندنت و په وتی نپ و سوتّان گۆن چاپلوسی و چَرپ‌زبانی مردمان ستا کننت.


اِدا هُدائے پَلگارتگێنان سبر و اۆپار پکار اِنت، همایان که هُدائے هُکمانی سرا کارَ کننت و په ایسّایا وتی ایمانئے سرا مُهرَ اۆشتنت.“


Follow us:

Advertisements


Advertisements