6 بله گۆن باوَرمندیا بلۆٹیت و هچّ شکّے دلا مئیاریت، چێا که دودلێن مردم زِرئے چئول و مئوجانی ڈئولا اِنت که گۆن گواتا هر نێمگا لێٹَ وارت.
چۆ آپا بێلَگام ائے، مستر نون تئو نمانئے، که وتی پتئے نپادان، منی گَندَلان سر کپتئے و پَلیتِت کرتنت.
پِتْرُسا گوَشت: ”او هُداوند! اگن اے تئو ائے، گڑا بِلّ که من هم آپئے سرا تئیی کِرّا کایان.“
پاد آ، جَهلا اێر کپ و په دلجمی آیانی همراهیا برئو، چێا که آ، من رئوان داتگاَنت.“
منَ لۆٹان که مردێن زهر گرگ و جاک و جێڑهان یله بدئینت و هر جاگه پاک و پلگارێن دستان بُرز بکننت و دْوا بلۆٹنت.
اے وڑێن مردمے، چُش هئیال مکنت که آییا چه هُداوندا چیزّے رسیت.
باوَرمندی دْوا نادْراها دْراهَ کنت و هُداوند آییا پادَ کنت و اگن گناهی کرتگ، گناهی بَکشگَ بنت.
اے پئیمێن مردم هُشتگێن چَمّگ و اَنچێن باپ و هُرم اَنت که توپّان آیان هر نێمگا بارت. تهارترێن تهارۆکی آیانی آسر و آکبت اِنت.