5 من دیستگ که مسریان اِسراییلی گُلام کرتگاَنت و اسراییلی چه اے گُلامیا نالَگا اَنت. من اے نالَگ اِشکتگاَنت و وتی اَهد و پئیمانئے یاتا کپتگان.
هُدایا نوه و هما سجّهێن وَکشیێن هئیوان و دَلوَت یات کرتنت که نوهئے همراهیا بۆجیگا اَتنت. هُدایا زمینئے سرا گواتے راه دات و آپ اێر آیان بوت.
گڑا وتی اے اَهد و پئیمانئے یاتا کپان که منی و شمئے و هر تَهرئے سجّهێن سَهدارانی نیاما اِنت. نون آپ هچبر چۆ هارَ نکنت که سجّهێن سَهداران تباه بکنت.
آ وتی اَهد و پئیمانا تان اَبد یاتَ کنت، هما لَبز که آییا گۆن هزار نَسلا کرت،
ماه و سال گوَستنت و همے نیاما مِسرئے بادشاه مُرت. اِسراییلی چه وتی گُلامیا نالَگ و پِریاتا اَتنت. آیانی اے نالَگ و پِریات بُرزاد شت و هُدایا سر بوتنت.
هُدایا آیانی نالَگ اِشکتنت و وتی هما اَهد و پئیمانئے ترانَگا کپت که گۆن اِبراهێم و اِساک و آکوبا بَستگاَتی.
هُداوندا گوَشت: ”منی مهلوک که مِسرا اِنت، من آیانی بزّگی شَرّیا دیستگ. من دیستگ که وتی بیگارگیرانی سئوَبا چۆن پِریاتَ کننت. آیانی دردان شَرّیا زانان.
بله مِسرئے بادشاها گوَشت: ”موسّا! هارون! شما چێا مردمان کارا نئیلێت؟ برئوێت و وتی بیگاریا بکنێت.“
آ وتی مِهر و رهمتانی یاتا کپتگ و په وتی هِزمتکارێن بنی اِسراییلی کئوما مهربان بوتگ،
مئے پت و پیرُکانی سرا مِهر و رهمتی کرتگ و وتی پاکێن هما اَهد و کَرارئے یات و تْرانگی داشتگ.