4 هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”وتی دستا شهار دئے و مارئے دُمبا بگر.“ موسّایا وتی دست شهار دات و گِپتی و مار آییئے دستا اَساے بوت.
شێر و مارانی سرا گَردئے، رُستگێن شێر و سیهمارانی سَرَگان پادمالَ کنئے.
گوَشتی: ”زمینا دئوری دئے.“ موسّایا که اَسا زمینا دئور دات، اَسا مارے بوت و موسّا چه آییئے کِرّا تَتک.
هُداوندا گوَشت: ”اے نِشانیا که زاهرَ کنئے، گڑا اِسراییلی باوَرَ کننت که منِ هُداوند بزان آیانی بُنپیرکانی هُدا، اِبراهێمئے هُدا، اِساکئے هُدا و آکوبئے هُدا تئیی دێما زاهر بوتگ.“
ماران په دستَ گرنت و اگن زَهرناکێن چیزّ هم بوَرنت، آیان هچّ پرواهَ نبیت. گۆن باوَرمندانی دست پِر مُشَگا، نادْراه وشّ و دْراهَ بنت.“
من شمارا هما واک و اِهتیار داتگ که مار و زومّ و دژمنئے سجّهێن واک و کدرتا لگتمال بکنێت. هچّ چیزّ شمارا تاوان داتَ نکنت و نُکسانَ نرسێنیت.
ماتا گۆن کارندهان گوَشت: ”هرچے که شمارا گوَشیت، هما کارا بکنێت.“