4 هُداوندا دیست که موسّا اے نِدارگئے چارگا پێداک اِنت. هُدایا چه ڈۆلُکئے تها گْوانک جت: ”موسّا، او موسّا!“ موسّایا پَسّئو دات: ”جی!“
اے چیزّان و رند، هُدایا اِبراهێم چَکّاسِت. گۆن اِبراهێما گوَشتی: ”اِبراهێم!“ اِبراهێما پَسّئو دات: ”جی!“
بله هُداوندئے پرێشتگا چه آسمانا اِبراهێم تئوار کرت: ”اِبراهێم! او اِبراهێم!“ اِبراهێما پَسّئو دات: ”جی!“
آکوب که چه وابا پاد آتک، گۆن وت گوَشتی: ”بێشَکّ هُداوند همے جاگها اِنت و من نزانتگ.“
هُدایا شپئے اِلهامێئے تها گۆن اِسراییلا هبر کرت. گوَشتی: ”آکوب! او آکوب!“ آییا پَسّئو دات: ”جی!“
هُدایا یک هبرے گوَشتگ و من دو اِشکتگ که زۆر و کدرت هُدائیگ اِنت و
موسّا بُرزا هُدائے کرّا شت. هُداوندا چه کۆها موسّا گْوانک جت و گوَشت: ”گۆن آکوبئے چُکّ و نُماسگان هبر کن. اِسراییلیان چۆ بگوَش:
هُداوندئے پرێشتگ چه ڈۆلُکێئے نیاما، آسئے شَمالَهێئے تها آییئے دێما زاهر بوت. موسّایا دیست که ڈۆلُک بُن اِنت، بله سُچَگ و پُر بئیگا نهاِنت.
موسّایا گۆن هُداوندا گوَشت: ”بچار، تئو منا گوَشگا ائے: ’اے مهلوکئے رهشۆنیا بکن‘ بله تئو منا هال دئیگا نهائے که منی همراه کئے اِنت. تئو منا گوَشتگ که ’من تئوِ موسّایا پَجّاهَ کاران، ترا تئیی جندئے نامئے سرا پَجّاهَ کاران و منِ هُداوندئے چمّان تئیی کَدر و اِزّت سکّ باز اِنت.‘
هُداوندا گوَشت: ”اے نِشانیا که زاهرَ کنئے، گڑا اِسراییلی باوَرَ کننت که منِ هُداوند بزان آیانی بُنپیرکانی هُدا، اِبراهێمئے هُدا، اِساکئے هُدا و آکوبئے هُدا تئیی دێما زاهر بوتگ.“
پِتْرُسا تئوارے اِشکت که گوَشتی: ”او پِتْرُس! پاد آ، بکُش و بوَر.“
یکّ رۆچے نێمرۆچا رَند، کِساس ساهت سئیا، هُدائے پرێشتگے په شُبێن و اِلهامی دیست که نزّیکّ آتک و گوَشتی: ”او کُرنیلیوس!“
شاوول زمینا کپت و تئوارے اِشکتی: ”شاوول، او شاوول! تئو چێا منا آزارَ دئیئے؟“