په شاهِدیئے تَمبوا دَه پرده اَڈّ کن. اے پرده چه هورتگواپێن لیلُما و چه آسمانی و جَمو و سُهرێن پَژما گوَپَگ ببنت. هُنرمندێن اِزمکارے اے پردهان کَرّوبیئے نَکش پِر بکنت.
او وَرنایان! اَنچُش شما هم وتی مسترێنانی پرمانبَرداریا بکنێت و گۆن یکدومیا بێکِبر و دربێش ببێت، چێا که ”هُدا پُرکِبر و گُروناکێن مردمانی هلاپا مُهرَ اۆشتیت، بله بێکِبر و دربێشێن مردمانی سرا وتی رهمتانَ گوارێنیت.“