2 مردم گۆن موسّایا اَڑِتنت، گوَشتِش: ”مارا آپ بدئے که بوَرێن.“ موسّایا گوَشت: ”چێا گۆن من اَڑگا اێت؟ چێا هُداوندا چَکّاسێت؟“
بله زوتّ بێهئیال بوتنت که آییا چے کرتگاَت و په آییئے شئور و سَلاها ودارِش نکرت.
گیابانا وتی هئوا و هئوَسانی رَندگیر بوتنت و هُشکاوگان هُدااِش چکّاسِت.
هُدااِش په زانت هما وراکانی سرا چکّاسِت که آیانی دلا لۆٹت.
رند په رندا هُدااِش چکّاست، اِسراییلئے پاکێنِش آزار دات.
بله اَنگت آیان بُرزێن اَرشئے هُدا چکّاست و آییئے هلاپا سرکشیاِشَ کرت، آییئے هُکمِشَ نمنّت.
”وتی دلان آ پئیما سَرکَش مکنێت که کئوما مِریبایا کرت، که کئوما آ رۆچی مَسَّهئے گیابانا کرت.
اۆدا شمئے پیرێنان منا چکّاسِت و آزمایش کرت، بِلّ که منی کرتگێن کارِش دیستگاتنت.
مهلوکا موسّائے سرا نُرُنڈِت و گوَشت: ”چے بوَرێن؟“
موسّایا گوَشت: ”هُداوند شمارا په ورگا بێگاها گۆشت و سُهبا نگنَ دنت، لاپئے سێرا، چێا که هُداوندا شمئے هما نُرُنڈگ اِشکتگاَنت که شما آییئے سرا کرتگاَنت. ما چے اێن؟ شما مئے سرا نُرُنڈگا نهاێت، هُداوندئے سرا نُرُنڈگا اێت.“
آییا آ جاگهئے نام مَسَّه و مِریبَه کرت، چێا که اۆدا اِسراییلی اَڑِتنت و هُداوندِش هم چکّاست و گوَشتِش: ”بارێن هُداوند گۆن ما گۆن اِنت یا نه؟“
گۆن آیان گوَشتِش: ”هُداوند شمارا مئے هَکّانی جُستا بکنات و وت اِنساپ بکنات. شما پِرئون و آییئے هِزمتکارانی چمّان مارا سْیَهرو کناێنتگ و په مئے کُشگا زهمے آیانی دستا داتگ.“
ایسّایا گوَشت: ”هئو، بله چُش هم نبیسگ بوتگ: وتی هُداوندێن هُدایا مچَکّاس و آزمائِش مکن.“
کَسترێنا یکّ رۆچے گۆن پتا گوَشت: ’او منی پت! چه تئیی مال و مِلکتا، هرچے که منی بهر و وَنڈا کپیت منا انّون بدئے.‘ گڑا پتا وتی سجّهێن مال و مَڈّی دوێن چُکّانی سرا بهر کرت.
ایسّایا پَسّئو دات: ”پاکێن کتاب چُش هم گوَشیت: وتی هُداوندێن هُدایا مچَکّاس و آزمائِش مکن.“
نون شما چێا مریدانی گردنا گرانێن جُگے بندێت و هُدایا چَکّاسیت؟ اے بارا، نه ما زرتَ کنێن و نه مئے پیرێنان زرت کرتگ.
پِتْرُسا گوَشت: ”چیا په هُداوندئے روهئے چَکّاسگا گۆن یکدگرا همدست بوتێت؟ بچار، همایان که تئیی مرد کبر کرت انّون دَروازگئے دپا اَنت و ترا هم ڈنّا برنت.“