3 پِرئون وتی دلا گوَشیت: ’اِسراییلی گیابانا سَرگَردان اَنت. هر نێمگا که برئوَنت، راهے دَر گێتکَ نکننت.‘
تئو زانئے که من کدی نِندان و کدی پادَ کایان، چه دورا منی پگر و هئیالانَ زانئے.
هبرے که چه منی زبانا درَ کئیت، تئو چه پێسرا زانئےای، او هُداوند!
بازێنے منی بارئوا گوَشگا اِنت: ”هُدا اِشیا نرَکّێنیت.“ اۆشت...
گوَشنت: ”هُدایا یله کرتگ، برئوێن بگرێنی، کسّیَ نرَکّێنیت.“
”اِسراییلیان بگوَش پِر تَرّێت و مِگدُل و دریائے دَرنیاما، پیهاهِرۆتئے نزّیکّا اُرد کنێت. بَهَلسِپونئے دێما، تئیابدَپا اُرد کنێت.
من، پِرئونئے دلا سِنگَ کنان و آ اِسراییلیانی رَندا کپیت. پِرئون و آییئے سجّهێن پئوج منی شان و شئوکتئے سئوَبسازَ بنت. گڑا مِسریَ زاننت که من هُداوند آن.“ اِسراییلیان همۆدا اُرد کرت که هُداوندا گوَشتگاَت.
آیان گۆن وتی اے کارا، تئیی واک و واهگ که تئو چه پێشا گیشّێنتگاَت، پوره و سَرجم کرت.