3 موسّا و هارون پِرئونئے کرّا شتنت و گوَشتِش: ”هُداوند، اِبرانیانی هُدا چُشَ گوَشیت: ’تان کدێن گروناکَ بئے و منی دێما اۆشتئے و وتا بێکِبرَ نکنئے؟ منی مهلوکا بِلّ که رئوت و منا پرستشَ کنت.
اگن منی مهلوکا رئوگا مئیلئے، بچار، من باندا تئیی مُلکا مَدَگے مانَ رێچان.
هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”تان کَدێنا سرا تابَ دئیێت و منی هُکم و سر و سۆجانَ نزورێت؟
من ترا گوَشت که منی چُکّا بِلّ که رئوت و منی پرستشا کنت. بله تئو نَمَنِّت و رئوگا نهاِشت. بِچار، نون من تئیی چُکّا کُشان، تئیی ائولی مَردێنچُکّا.‘“
رندا موسّا و هارون شتنت و گۆن پِرئونا گوَشتِش: ”یَهوِه، اِسراییلئے هُدا چُشَ گوَشیت: ’منی مهلوکا بِلّ که گیابانا رئوت و په من جَشنے کنت.‘“
بله تئو اَنگت منی مهلوکئے دێم داشتگ و رئوگااِشَ نئیلئے.
بله او بِلشازَر، نِبوکَدنِزَرئے نماسَگ! اے سجّهێن چیزِّت زانتنت و اَنگت هم گروناکیاِت چه وتی دلا در نکرت.
یا که آییئے مهربانی و سبر و تهمبُلئے گنجا بےارزشَ زانئے و اے چیزّا سَرپدَ نبئے که هُدائے مهربانیئے مکسد همش اِنت که ترا دێم په تئوبه کنگا بِبارت؟
هُداوندئے بارگاها، بێکِبر و دربێش ببێت و هُداوند شمارا بُرز و سرپرازَ کنت.
پمێشکا، هُدائے پُرواکێن دستئے چێرا وتا بێکِبر و دربێش بکنێت تانکه آ، وتی گیشێنتگێن وهدا شمارا بُرز و سرپراز بکنت.