5 من وابے دیست و تُرسێا منا مان پتات. گَندلانی سرا، منی هئیال و شُبێنان منا تُرسێنت.
دو سالا رند پِرئونا وابے دیست که نیلّئے کئورئے کرّا اۆشتاتگان.
دربارئے کارمَستِرا آیانا نۆکێن نام پِر کرت. دانیالئے نامی بِلتِشازَر، هَنانیائے شَدرَک، میشاێلئے میشَک و اَزَریائے اَبِدنِگۆ کرت.
نِبوکَدنِزَرا وتی بادشاهی دئورئے دومی سالا واب دیست. آییئے اَرواه بێتاهیر بوت و آ وابَ نکپت.
بادشاها گۆن آیان گوَشت: ”من وابے دیستگ و منی اَرواه په اے وابئے مانائے زانگا بێتاهیر اِنت.“
من گَندلانی سرا، اے شُبێن دیستنت: من چارگا اَتان تَه گِندان، زمینئے نیاما درچکے و درچک سکّ بُرز اِنت.
وهدے گندلان وپتگاَتان، شُبێنانی تها دیستُن، تَه منی دێما پاکێن مردمے، بزان کاسدے، چه آسمانا جَهلاد پێداک اِنت.
بله درچکئے بُنڈا بِلّ که گۆن وَنڈال و ریشَّگان بِمانیت تانکه گۆن آسن و بْرنجێن پَٹّیێا پتایَگ ببیت و دشتئے سبزَگانی تها پَشت بکپیت. بِلّی چه آسمانئے نۆدا تَرَّ بیت و بِلّ که جنگلی جانوَرانی نیاما دشتئے سبزَگانی سرا زندگَ بیت.
گڑا دانیال، که دومی نامی بِلْتِشازَر اَت، په دمانێا هئیران بوت، هئیالان پرێشان کرت. بادشاها گوَشت: ”بِلْتِشازَر! واب و وابئے مانایا مئیل که ترا پرێشان بکنت.“ بِلتِشازَرا گوَشت: ”منی واجه! دْرێگتا اے واب تئیی دژمنانی بارئوا بوتێن و اِشیئے مانا هم په تئیی بَدواهان.
شَهبانُکا وهدے بادشاه و آییئے هاسێن مردمانی تئوار اِشکت، دیوانجاها آتک و گۆن بادشاها گوَشتی: ”او بادشاه! مُدام زندگ باتئے. وتا پرێشان مکن و وتی دێما زَرد مترّێن.
تئیی بادشاهیا مردے هست که آییا پاکێن هُدایانی روه مان اِنت و تئیی پیرُکئے دئورا گِندَگ بوتگ که آییا باتنی رُژنایی، سَرپدی و هکمت و هُدایانی ڈئولێن داناییے گۆن. تئیی بادشاهێن پیرُک، نِبوکَدنِزَرا اے مَرد جادوگر، ساهر، نجومی و اِستارزانتانی مستر کرتگاَت،
بابِلئے بادشاه بِلشازَرئے دئورئے ائولی سالا دانیالا وابے دیست، وهدے وتی نپادئے سرا تچک اَت، شُبێن و اِلهام آییئے سرئے تها چکرّگا اَتنت. آییا وتی وابئے هاسێن هبر نبشته کرتنت.
هبر همِدا هلاس بوت. منِ دانیال چه وتی هئیالان سکّ پرێشان بوتان و منی دێم زرد ترِّت. بله من اے گپّ گۆن وت داشت.“