12 تاکی ڈئولدار اَنت، بَر و سَمرا بار اِنت و په سجّهێنان وراکی پِر اِنت. په زمینئے جانوَران ساهگے و آسمانئے مُرگ اِشیئے شاهڑانی سرا کُدۆهَ بندنت و نِندنت. هر سَهدار چه اشیا وراکَ وارت.
آییا گۆن بُرزێن تئوارێا گوَشت: ’درچکا گُڈّ و شاهڑانی بُرّ و تاکانی سِند و برانی شِنگ و شانگ کن. بِلّ که جانوَر چه اِشیئے ساهگا درَ کاینت و تچنت و مُرگ چه اِشیئے شاهڑان بالَ کننت.
تُرے بِلّی آییئے دانگ چه اے دگه تُهمان کَستر اِنت، بله وهدے رُدیت چه اے دگه سبزگان بُرزتر، درچکێئے ڈئولا بیت و بالی مُرگ آییئے تاک و ٹالانی چێرا کُدۆه و کُدامَ بندنت.“