تئوِ بادشاها هُکم داتگ: ’هما دَمانا که سجّهێن مردم کَرنا، نَل، چَنگ، سرۆز، تَمبورگ، ڈُهل و اے دگه سجّهێن ساز و زێملانی تئوارا اشکننت، تلاهێن بُتئے دێما بکپنت و سجده بکننت و
پمێشکا هما دَمانا که آیان کَرنا، نَل، چَنگ، سرۆز، تَمبورگ و اے دگه سجّهێن ساز و زێملانی تئوار اِشکت، هر کئوم و راج و هر زُبانئے مردم، بادشاه نِبوکَدنِزَرئے مِکّ کناێنتگێن تلاهێن بُتئے دێما کپتنت و سجدهِش کرت.
آییا گۆن بُرزێن تئوارێا گوَشت: ’درچکا گُڈّ و شاهڑانی بُرّ و تاکانی سِند و برانی شِنگ و شانگ کن. بِلّ که جانوَر چه اِشیئے ساهگا درَ کاینت و تچنت و مُرگ چه اِشیئے شاهڑان بالَ کننت.
آ نۆکێن سئوتے جنَگا و گوَشگا اَتنت: ”تئو تومارئے زورگ و اِشیئے مُهرانی پَچ کنگئے لاهک ائے چێا که تئو هِلار کنگ بوتگئے و گۆن وتی هۆنا په هُدایا چه هر کَبیله، زبان، کئوم و راجا مردم په بها زرتگ.