5 بادشاها گۆن نجومیان گوَشت: ”منی گپّ یکّے. اگن شما منی وابا مگوَشێت و مانا مکنێت، شما ٹُکّر ٹُکّر کنگَ بێت و شمئے لۆگ تباه کنگ و هاکۆٹ جۆڑ کنگَ بنت.
”او هُدا شمشتگێنان! اے هبرا نشان کنێت، اگن نه، شمارا چُنڈ چنڈَ کنان و کَس شمارا رَکّێنتَ نکنت.
تچۆکێن آپانی پئیما گار باتنت، وهدے کمانَ کشّنت تیرِش کُنٹ باتنت و پَد و نشانے مئیلاتنت،
گۆن اے هبرانی اِشکُنگا، بادشاه چه زَهرا سکّ هِژم گپت و هُکمی دات که بابِلئے سجّهێن داناێن مردم گار و گُمسار کنگ ببنت.
پمێشکا من هُکمَ دئیان که هرکَس ببیت، چه هر کئوم، راج و زُبانا که شَدرَک، میشَک و اَبِدنِگۆئے هُدائے بارئوا هرابێن هبرے بکنت، آ ٹُکّر ٹُکّر کنگَ بیت و آییئے لۆگ برباد کنگ و هاکۆٹے جۆڑ کنگَ بیت. چێا که دگه هچّ هُداے نێست که چُش رَکّێنت بکنت.“
”او بِلْتِشازَر، نجومیانی مستر! منَ زانان که ترا پاکێن هُدایانی روه مان اِنت و هچّ رازئے زانگ په تئو گران نهاِنت. اے منی واب اِنت که من دیستگ، نون په من مانایی کن.