9 اگن مرۆچی اے سئوَبا چه ما جُست و پُرس بئیگا اِنت که ما په لَنگ و مُنڈێن مردێا نێکی کرتگ و جُستَ کنێت که آ چۆن دْراه بوتگ،
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”من چه پتئے نێمگا بازێن نێکێن کارے کرتگ و شمارا پێش داشتگ. په کجام کارا منا سِنگسارَ کنێت؟“
نون اگن په موسّائے شَریَتئے نپرۆشگا شما شَبَّتئے رۆچا مردێنچُکّان سُنّتَ کنێت، چێا منی سرا زهر گپتگێت که من شَبَّتئے رۆچا یکّ مردمے سَرجما دْراه کرتگ؟
نون منی دستا اِشیئے بارئوا پکّاێن چیزّے نێست که په کئیسَرا بنبیسان. پمێشکا، من پولُس په شما سجّهێنان و گێشتر په تئو، او بادشاه اَگْریپاس، پێش کرتگ تان جُست و پُرسا رند، چیزّے په نبیسگا در بگێجان.
نون آییئے راستێن دستی گپت و اۆشتارێنتی. هما دمانا آییئے پاد و پادانی مُچّ، تئیار و زۆرمند بوتنت.
اگن مَسیهئے نامئے سئوَبا شمارا زاه و زَکَتَ کننت، شما بَهتاور اێت، پرچا که هُدائے پرشئوکتێن روها شمئے دلا جاگه کرتگ.