Biblia Todo Logo
Online Bible

- Advertisements -




کاسِدانی کار 10:2 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

2 آییئے جند و سجّهێن کَهۆلی پهرێزکار و هُداتُرس اَتنت. آییا نێزگارێن مردم په دَسپَچی کُمکَّ کرتنت و مُدام هُدائے بارگاها زِگر و دْوا کنگا اَت.

See the chapter Copy




کاسِدانی کار 10:2
51 Cross References  

چێا که من، اِبراهێم در چِتگ که وتی چُکّ و لۆگئے مردمان هُکم بدَنت که چه آییا رَند، په پهرێزکاری و اِنساپ منِ هُداوندئے راها رئوان ببنت تانکه په اِبراهێما هما کارا بکنان که گۆن آییا کئولُن کرتگ.“


کئوم چه هُداوندئے ناما تُرسنت و زمینئے سجّهێن بادشاه چه تئیی مزنی و شانا.


بَهتاور اَنت هما که هُداوندئے پرمانانَ منّنت و په سِتک و دل آییئے شۆهازا اَنت،


دێم په وتی راستیا منا رهشۆن بئے و سَبک بدئے، چیا که تئو منی رَکّێنۆکێن هُدا ائے و سجّهێن رۆچا تئیی اِنتزار و ودارا آن.


بَهتاور هما اِنت که گریب و بزّگانی هئیالا اِنت، هُداوند آییا بلاه و مسیبتانی رۆچا رَکّێنیت.


بێگاه و سَباه و نێمرۆچا زنگَ جنان و پریاتَ کنان و آ منی تئوارا اِشکنت.


او هُداوند! منی سرا رهم کن، که سجّهێن رۆچا ترا تئوارَ کنان.


او هُداوند! او منی رَکّێنۆکێن هُدا! شپ و رۆچ تئیی بارگاها دْوا و پریاتَ کنان.


نون وهدے دانیال سهیگ بوت که چُشێن پَرمانے دَسهَتّ کنگ بوتگ، وتی لۆگئے هما بُرزی کۆٹیا شت که دریگی دێم په اورشَلیما پَچَ بوتنت و اَنچۆ که مُدام کرتگ‌اَتی، رۆچے سئے رندا کۆنڈانَ کپت، دْواییَ کرت و وتی هُدائے شُگریَ گپت.


گڑا بادشاها هُکم دات و دانیال آرگ و شێرانی گارا دئور دئیگ بوت. بادشاها گۆن دانیالا گوَشت: ”تئیی هما هُدا وَت ترا برَکّێنات که تئو مُدام آییئے هِزمتا کنئے.“


وهدے گارئے نزّیکّا رست، گۆن دردناکێن تئوارێا کوکّاری کرت و گۆن دانیالا گوَشتی: ”او دانیال! او زندگێن هُدائے هِزمتکار! بارێن ترا تئیی هما هُدایا چه شێران رَکّێنت کرت که تئو مُدام آییئے هِزمتا کنئے؟“


من جارَ جنان که منی بادشاهیئے هر کُنڈئے مردم، چه دانیالئے هُدائے تُرسا بلرزنت و هماییا شرپ بدئینت. چێا که هما زندگێن هُدا اِنت و مُدامَ مانیت. آییئے بادشاهی هچبر تباه و بربادَ نبیت و آییئے هُکمرانی هچبر هلاسَ نبیت.


همے پئیما، آ دومی که دو تالانتی رَستگ‌اَت، دگه دو تالانتی نَپ رَست.


ایسّایا په مریدان مِسالے آورت تان آیان سَرکِچ بدنت و پێش بداریت که هروهد دْوا بکننت و هچبر دلپرۆش و نااُمێت مبنت.


هما وهدا اورشَلیمئے شهرا، شَمون نامێن مردے هست‌اَت که پهرێزکار و هُدادۆستے اَت و بنی اِسراییلیانی رَکّێنۆکئے رَهچار اَت و هُدائے پاکێن روه، گۆن آییا گۆن اَت.


آیان پَسّئو دات: ”ما پئوجی اَپسر کُرنیلیوسئے کاسِد اێن. آ پهرێزکار و هُداتُرسێن مردمے و سجّهێن یَهودی آییئے وشنامی و بۆهێریئے مَنّۆگر اَنت. هُدائے یکّ پاکێن پرێشتگێا گۆن آییا گوَشتگ که په تئیی هبرانی گۆش دارگا ترا وتی لۆگا بلۆٹیت.“


گوَشتی: ’کُرنیلیوس! تئیی دْوا و هئیرات یاتمانێن سئوگاتے که هُدائے بارگاها یات کنگَ بیت.


کَسے که آییئے دلا هُداتُرسی ببیت و په تچکی و راستی کار بکنت، هُدائے بارگاه په آییا پَچ اِنت، تُرے چه هر کئومێا ببیت.


کُرنیلیوسا گۆن تُرسے پرێشتگئے نێمگا چمّ سکّ داتنت و گوَشتی: ”جی واجه! چے گوَشئے؟“ پرێشتگا پَسّئو دات: ”تئیی دْوا و هئیرات یاتمانێن سئوگاتے که هُدائے بارگاها رَستگ.


وهدے پرێشتگا وتی هبر کرتنت و شت، کُرنیلیوسا وتی دو کاردار و یکّ پهرێزکارێن سپاهیگے که آییئے هِزمتا اَت، لۆٹتنت،


آییا په تئو اَنچێن مِستاگے گۆن اِنت، که چه اے مِستاگا تئو و تئیی سجّهێن کَهۆل پهِلّ کنگ و رَکّێنگَ بێت.‘


پولُس پاد آتک، اۆشتات و گۆن دستئے اِشارها گوَشتی: ”او اِسراییلیان و درکئومێن هُداتُرسان! منی هبران دِلگۆش کنێت.


او براتان، او اِبراهێمئے نَسل و پَدرێچ و درکئومێن هُداتُرسان! اے رَکّێنگئے کُلئو و پئیگام، په ماشما رئوان دئیگ بوتگ.


بله یَهودیان، شرپدار و هُداتُرسێن جنێن و شهرئے نامدارێن مردێن، پولُس و بارنابائے آزار دئیگ و بدواهیا شۆرێنتنت و آاِش چه آ دَمگا در کناێنتنت.


کَنیسَهئے مسترئے نام، کْریسپُس اَت. آییا گۆن وتی لۆگئے سجّهێن مردمان، هُداوندێن ایسّائے سرا باور کرت. کُرِنْتئے شهرئے دگه بازێن مردم هم گۆن پولُسئے هبرانی اِشکنگا، باوَرمند بوتنت و پاکشۆدی‌اِش کرت.


آ رۆچان، آسمانئے چێرا هر مُلک و هر کئومئے هُدادۆستێن یَهودی، اورشَلیما جَهمنند اَتنت.


اۆدا هَنّانیا نامێن یکّ مردے اَت که هُدادۆست و شَریَتئے پابند اَت و سجّهێن جَهمنندێن یَهودیانی نیاما وشنامێن مردے اَت.


لهتێن هُدادۆستێن مردما، اِسْتیپان کبر کرت و په آییا مزنێن سوگ و پُرسے داشت.


هُداوندا گوَشت: ”پاد آ، هما دَمْک و کوچها برئو که آییا ’تچکێن دَمْکَ‘ گوَشنت. اۆدا یَهودائے لۆگا برئو و شاوول تَرْسوسیا شۆهاز کن، که آ دْوا کنگا اِنت.


گڑا یَهودیَه و جَلیل و سامِرَهئے سجّهێن دَمگان، کِلیسا اێمن و آسودگ بوت و رُست و رُدۆم کنان اَت. باوَرمندان، په هُداتُرسی زِندَ گوازێنت و گۆن پاکێن روهئے دِلبڈّیا رۆچ په رۆچ گێشترَ بوتنت.


یاپائے شهرا، مریدے هست‌اَت که نامی تَبیتا اَت (یونانی زبانا ”دُرکاس“ گوَشگَ بیت، بزان ”آسْک“). آ باز نێک‌کارێن جنێنے اَت و هر وهدا نێزگارێن مردمی کُمکّ و مَدَت کرتگ‌اَتنت.


اگن چه شما یکّێئے زانت و هِکمت کمّ ببیت، چه هُدایا بلۆٹیت و هُدا، که چه وتی بَکشندگیا هرکَسا بے مِنَّت و شِگانَ دنت، آییا زانت و هِکمتَ بَکشیت.


کئے اِنت که چه تئو نتُرسیت، او هُداوند! کئے اِنت که تئیی ناما شئوکتَ ندنت؟ چێا که تهنا تئو پاک ائے. سجّهێن کئومَ کاینت و تئیی بارگاها ترا پرستشَ کننت، چێا که تئیی آدلێن کار زاهر بوتگ‌اَنت.“


Follow us:

Advertisements


Advertisements