7 پَسّئوی دات: ”آ وهد و زمانگ که پتئے دستا اَنت و آییا وت گیشّێنتگاَنت، شمارا په آیانی زانگا کارے نێست.
هما اِنت که وهد و مۆسمان بدلَ کنت، هما اِنت که بادشاهان دورَ کنت یا تَهتا نادێنیت، هما اِنت که دانایان هکمتَ دنت و سرپدێنان زانتَ بَکشیت،
ایسّایا گوَشت: ”شمارا منی جام نۆشگی اِنت، بله اے منی دستا نهاِنت که کئے منی راستێن و کئے چپّێن نێمگا بنندیت. اے جاگه همایانیگ اَنت که منی پتا په آیان گیشّێنتگاَنت.“
هچکَسَ نزانت که آ رۆچ و آ ساهت کدێنَ رَسیت، نه آسمانئے پرێشتگَ زاننت و نه چُکّ، تهنا پتَ زانت و بَسّ.
بله بزانێت که اے چه منی اِجازتا در اِنت و گوَشتَ نکنان کئے منی راستێن و کئے چپّێن نێمگا نندیت. اے جاگه، همایانیگ اَنت که په آیان گیشّێنگ بوتگاَنت.“
هچکَسَ نزانت که آ رۆچ و آ ساهت کدێنَ رَسیت، نه آسمانئے پرێشتگَ زاننت و نه چُکّ، پتَ زانت و بَسّ.
دژمن آیان زَهمانی دپا دئینت و بازێنێا بندیگ و سجّهێن دنیائے تها دَرانڈێهَ کننت. اورشَلیم، درکئومانی پادانی لگتمالَ بیت، تان آ وهدا که درکئومانی وهد و باریگَ کُٹّیت و هلاسَ بیت.
آییا دنیائے سجّهێن مردم چه یکّێا پێدا کرتگ و سجّهێن کئوم و کُٹُم دنیائے چارێن کُنڈان تالان کرتگاَنت. آیانی دئور و باریگ و هَند و جاگهانی مرز و سیمسری هم، پێسرا گیشّێنتگاَنت،
هُداوندێن ایسّا مَسیهئے آیگئے وهدا هُدا وتَ گیشّێنیت، هما یکّێن مزنشانێن هاکم که بادشاهانی بادشاه و هُداوندانی هُداوند اِنت.
اے گپّا بزان، که آهری زمانگان گْرانێن وهدَ کاینت.