Biblia Todo Logo
Online Bible

- Advertisements -




په تیموتاووسا پولُسئے دومی کاگد 4:8 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

8 نون پاکی و پلگاریئے تاج په من اێر اِنت، هما تاج که هُداوند، بزان آدلێن دادرس وتی آیگئے رۆچا منا دنتی، تهنا منا نه، هما سجّهێن مردمان هم دنتی که آییئے زاهر بئیَگئے لۆٹۆک بوتگ‌اَنت.

See the chapter Copy




په تیموتاووسا پولُسئے دومی کاگد 4:8
39 Cross References  

چه تئیی دستا چُشێن کارے مبات که پهرێزکارا گۆن بدکارا هۆر بکُشئے و پهرێزکار و بَدکارا یکّێن چمّا بِچارئے. سجّهێن جهانئے دادرس په هَکّ و اِنساپ کارَ نکنت؟“


تئیی نێکی چنکدر باز اِنت، که په هُداتُرسان اَمبارِت کرتگ و بَنی آدمانی چمّانی دێما په همایان پوره و سَرجم کرتگ که تئیی باهۆٹَ بنت.


هُدا آدلێن دادرسے، هُداے که هر رۆچ هِژمَ گیپت.


هچکَسَ نزانت که آ رۆچ و آ ساهت کدێنَ رَسیت، نه آسمانئے پرێشتگَ زاننت و نه چُکّ، تهنا پتَ زانت و بَسّ.


وهدے آ رۆچَ کئیت بازێنے منا گوَشیت: ’هُداوند، او هُداوند! ما گۆن تئیی ناما پئیگمبری نکرتگ؟ گۆن تئیی ناما چه مردمان جِنّ نکَشّتگ‌اَنت و گۆن تئیی ناما بازێن اَجَبێن کار پێش نداشتگ؟‘


باور کنێت، جُست و پُرسئے رۆچا سُدومئے مردمانی سِزا چه آ شهرئے مردمانی سِزا و اَزابا آسانتر و کمترَ بیت.


بله تئو گۆن وتی ناپشۆمان و سِنگێن دلا، په کَهر و گَزبئے رۆچا په وت کَهر و گَزب اَمبارَ کنئے، هما رۆچا که هُدائے آدلێن دادرسی زاهرَ بیت.


تهنا هستی نالگا نه‌اِنت، ما وت هم که چه روهئے ائولی بَر و سَمرا شریکدار بوتگێن، وتی درونا نالگا اێن، همے وهدا که په بێسبری وَدارا اێن که مارا په چُکّی بزوریت، تانکه مئے جِسم و جان آزات کنگ ببیت.


که وڑے نه وڑێا من هم مُردَگانی جاه جنَگا شریکدار ببان.


آییئے چُکّئے ودارا ببێت، هما که چه آسمانا کئیت، هما که هدایا چه مُردگان زندگ کرت بزان ایسّا که مارا چه آیۆکێن گزَبا رَکّێنیت.


بله او براتان! شما تهاریا نه‌اێت که آ رۆچ چۆ دُزّێا بیئیت و شمارا جاه بسِرّێنیت.


وهدے آ دور کنگ بوت، نون بێرَهبَندێن مرد زاهرَ بیت، بله هُداوندێن ایسّا په شان و شئوکتے کئیت و آییا تباهَ کنت، گۆن وتی دپئے هُپّێا آییا نێست و نابودَ کنت.


اے ڈئولا، آ په وت گَنجے مُچَّ کننت که په آیانی آیۆکێن زندا مُهکمێن بُنیادے بیت و هما زندا دستا کارنت که هَکّ و دِلێن زندے.


نون گۆن مئے رکّێنۆکێن ایسّا مَسیهئے آیگا زاهر بوتگ، هما ایسّا مَسیها که مرکئے جِند نێست و نابود کرت و چه وشّێن مِستاگئے راها ابدمانێن زند زاهر کرت.


من پمێشکا سَکّی و سۆری سگّگا آن، بله شرمندگ نه‌آن چێا که زانان من کئیی سرا ایمان آورتگ و دلجم آن که آییا اے واک و توان هست که تان وتی آیگئے رۆچا هما امانتئے نگهپانیا بکنت که منا داتگی.


هُداوند وتی آیگئے رۆچا اۆنێسیپُروسئے سرا مهربان بات. وهدے من اِپێسُسئے شهرا اَتان، تئو شرَّ زانئے که آییا چینکدر منی هِزمت کُرت.


همے ڈئولا، کسے که لئیب و گوازیا بهرَ زوریت، تانکه رهبندانی هسابا لئیبَ نکنت، آییا کَٹّۆکئے تاجَ نرسیت.


من ترا هُدا و ایسّا مَسیهئے دێما سئوگِندَ دئیان، هما ایسّا مَسیه که رۆچے نه رۆچے پدا کئیت. کئیت و بادشاهیَ کنت و زندگێن و مُرتگێنانی دادرسیا کنت،


بَهتاور هما اِنت که وتی آزمائِش و چَکّاسان مُهرَ اۆشتیت. پرچا که وهدے آ چه چَکّاسان سربلندَ بیت، زِندمانئے هما تاج آییا رسیت که هُدایا په وتی دۆست دارۆکان واده کرتگ.


آییا په شما آسمانا میراسے اَمبار کرتگ که اے میراس هچبرَ نپوسّیت، گارَ نبیت و اَبدمان اِنت.


پدا وهدے مسترێن شپانکَ کئیت و پَدّرَ بیت، شما شان و شئوکتئے هما تاجا کَٹّێت که هچبر گار و زئوالَ نبیت.


بچار، آ گۆن جمبران پێداک اِنت و هَمُک چمّ آییا گندیت، هما هم که آییئے جانِش ٹُنگ ٹُنگ کرتگ و زمینئے سجّهێن کئوم هماییئے سئوَبا پُرسیگَ بنت. هئو، اَنچُش بات. آمین.


من دیست که آسمانئے دپ پَچ اِنت و منی دێما اسپێتێن اسپ و اسپ‌سوارے. اسپ‌سوارئے نام ”وپادار و راست“ اَت. په اَدل دادرسیَ کنت و په اَدل جنْگ هم کنت.


چه آیۆکێن آزاران متُرس. بچار، شئیتان چه شما لهتێنا په شمئے چکّاسگا زندانا کنت و تئو تان ده رۆچا آزار دئیگَ بئے. تان مرکئے ساهتا وپادار بئے و من ترا زِندئے تاجا دئیان.


هما که اے چیزّانی شاهدیا دنت، گوَشیت: ”هئو، من زوتّ پێداک آن.“ اَنچُش بات. آمین. بیا، او هُداوندێن ایسّا!


گڑا بیست و چارێن کماش تَهتئے سرا نِشتگێنئے دێما کپنت و هماییا نازێننت که اَبد تان اَبد زِندگ اِنت، وتی تاجان تَهتئے دێما اێرَ کننت و گوَشنت:


اے تَهتئے چپّ و چاگردا بیست و چار تَهت اێر اَت و بیست و چار کماش آیانی سرا نِشتگ‌اَت. کماشان اسپێتێن پۆشاک گوَرا اَت و تلاهێن تاجِش سرا اَت.


Follow us:

Advertisements


Advertisements