3 چێا که یَکّ وهدے کئیت که مردم راستێن تالیما بَرداشتَ نکننت و وتی چپّ و چاگردا انچێن تالیم دئیۆکانی مزنێن رُمبے مُچَّ کننت که آیانی دلئے هبرا بکننت.
هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”هرکَس که منی گُنهکار اِنت، من آییئے ناما چه وتی کتابا درَ کنان.
شَریَتئے زانۆگر و مزنێن دینی پێشوایان زانت که ایسّایا اے مِسال همایانی بارئوا آورتگ. پمێشکا، شئورِش کرت هما دمانا ایسّایا بگرنت، بله چه مردمانَ تُرستِش.
بَژن و اَپسۆز په شما، وهدے که سجّهێن مردم شمارا سَتا دئینت و ساڑاینت، چێا که آیانی پت و پیرێنان هم گۆن درۆگێن نبیان، اَنچُش کرت.
بله شما منی سرا پمێشکا باوَرَ نکنێت که من راستێن هبرا کنان.
آتِنئے مُلکی و درمُلکی سجّهێن مردمان، اَبێد چه اے کارا دگه کارے نێستاَت که بنندنت و نۆکێن هال و جاورانی بارئوا گپّ و تْران بکننت و بِشکننت.
گڑا نون من شمئے دُژمن جۆڑ بوتگان که گۆن شما راستێن هبرا کنان؟
په سْیَهکاران، په لئواتکاران، په گُلامانی تاجِران، په درۆگبند و درۆگێن سئوگند ورۆکان و په اے دگه هما مردمان جۆڑ کنگ بوتگ که راستێن تالیمئے هلاپ اَنت.
هرچے که تئو چه من اِشکُتگ، اے راستێن تالیم اَنت، اِشان وتی کِرّا بدار و په ایمان و مِهر اِشانی سرا کار کن، چێا که تئو ایسّا مَسیهئے راها ائے.
که شمارا گوَشتِش: ”گُڈّی زمانگا، اَنچێن ریشکند کنۆک ودیَ بنت و کاینت که وتی بێهُدایی و سِلّ و بدێن واهگانی رَندگیر اَنت.“